Rij

Op een gewone zaterdag is het altijd gezellig druk in de boekhandel. Mensen snuffelen wat rond, vragen raad aan de deskundige verkopers, bladeren in een boek, lezen een stukje en leggen het boek toch weer terug of gaan er mee naar de kassa, tevreden over de komende aankoop.
Deze zaterdag is het echter heel erg druk in de winkel. Voor een lege tafel met daarop een glaasje water met twee stoelen vormt zich allengs een rij. Een rij die bestaat uit een enkele vader of moeder en heel veel jong grut, zo tussen de 10 en 15 jaar, misschien iets jonger, misschien iets ouder. Ik ben slecht in het schatten van leeftijden. Ieder wachtende heeft het zelfde boek in handen. Gamemeneer lees ik op de kaft. Zegt mij absoluut niks.De rustig wachtende rij aanvaardt gelaten het bericht dat de schrijver van het boek een half uur later zal komen. Want daar wordt op gewacht. Op Don, want zo heet hij,die zal signeren.  Een achternaam heb ik niet kunnen ontdekken. Maar Don blijkt veel meer dan schrijver te zijn. Naar ik begrijp zet hij via You Tube  dagelijks een filmpje (al zal dat wel anders genoemd worden) op het net en hij heeft duizenden volgers. Als ik probeer zijn kanaal te vinden kom ik op virtuele autoraces die mij veel te snel gaan en waar ik de lol niet van snap. Maar ik behoor zeker qua leeftijd niet tot de doelgroep. Ik zie dat Don ook al 27 is, zijn ‘volgelingen’ lijken mij half zo oud. Doordat ver na de geplande aankomsttijd Don nog niet aanwezig is, wordt de rij langer en langer, een driedubbele rij kronkelt zich door de winkel. Een rij waarvan ik durf te zeggen dat het merendeel voor het eerst in een boekwinkel is. Don heeft niet alleen het aan zijn You Tubekanaal gewijde boek als merchandise. Via Internet zijn Gamemeneer baddoeken en T-shirts te koop. Een voor mij ontoegankelijke wereld, ik ben nog zo 20ste eeuw.
Ik schaf mij het nieuwe boek van Jan Siebelink aan. Als ik de winkel verlaat is Don er nog niet. De rij wacht zonder morren.