Rib

Ik zou het idee kunnen geven dat op vakantie alles rozengeur en maneschijn is. Dat we van het ene in het andere hoogtepunt tollen en dat de momenten daartussen vergeven zijn van een vakanteske rust gelardeerd met een goede kop koffie, een prima boek en zo waar af en toe een onderhoudende film op TF1. Dat beeld klopt ook goeddeels. De fietstochtjes die we maken zijn onderhoudend, niet te ver en niet te zwaar en de wat steilere Bretonse heuvels laten zich met de elektrieke ondersteuning en wat extra mankracht redelijk nemen. En zo kan het beeld opdoemen van een vakantie zonder maren. Ware het niet dat ik geplaagd wordt door een kleine kwetsuur aan een van mijn  ribben. Een onverhoedse beweging van Gades zijde deed een rib, ik neem aan de zwevende, even pijnlijk inklappen. Ai! Want in Frankrijk zeg je geen au. Dat gebeurde een paar dagen geleden. De feitelijke toedracht laat ik verder buiten beschouwing, maar met het ongemak was goed te leven. Het pijntje bij bewegen werd allengs minder. Ik kon weer vrijuit niezen en diepe ademtochten leverde geen pijnscheutjes meer op.
Gisteren na de maaltijd stelde Gade voor nog even een spelletje met golfclub en drie ballen te doen. Ik legde dat spelletje eerder uit. Ik gaf gehoor aan haar uitnodiging en dat had ik niet moeten den. Niet alleen omdat ik met 5-2 verloor, maar vooral omdat de slagbeweging met de golfclub ( een P-tje, voor de kenners) fnuikend was voor het zich ternauwernood ingezette genezingsproces. In de loop van de avond voelde ik de rib weer opspelen bij elke verwachte en onverwachte beweging. In bed was het even zoeken naar de minst pijnlijke houding, maar dan nog zeurde ergens op de achtergrond een onplezierig gevoel. Ik ken het scheppingsverhaal tamelijk goed en misschien was het wel zo dat de een of andere god uit mijn rib een nieuwe Eva aan het vormen was. Ik was het onderdeel, en niet het minst belangrijke, van een nieuwe schepping, een nieuwe wereld! Een mens denkt wat af in het wazige gebied tussen waken en slapen als dromen allengs de overhand krijgen. Toen ik vanochtend wakker werd, lag ik toch gewoon alleen maar naast Gade in bed. Niks geen nieuwe aarde, niks geen nieuwe Eva. Maar wel dat oude pijntje dat opspeelt bij niet alleen een verkeerde beweging. Ai!