Nee, ik heb geen ceder in mijn tuin geplant. Ik ben Han G. Hoekstra niet. Maar in mijn tuin staan wel wat andere bomen. Ik schrijf wel ‘mijn tuin’, maar het is veel meer Gades tuin. Zij is degene die hem onderhoudt en er steeds weer voor zorgt dat als de tijd daar is het een kleurrijk bloemen- en plantenparadijs is. En ik, ik zit op de bank en geniet van de pracht. Een genieten dat zeker als het zonnetje meewerkt intenser en steeds plezieriger wordt. Meer nog dan door de nu opbloeiende krokussen en sneeuwklokjes wordt de tuin beheerst door een grote laurierstruik, en majestueuze taxus, al een heel eind op weg naar de hemel, een appelboom, waarvan de vruchten best te pruimen zijn en een ginkgo.
Een ginkgo is een van de oudste boomsoorten ter wereld, een levend fossiel. En het is een trage groeier. Als er voor een boom het gezegde geldt “Boompje groot, plantertje dood” dan is het wel ginkgo.
Deze boom is inĀ het Verre Oosten een voorwerp van verering. In Japan wordt de boom als een god vereerd. De Ginkgo of Japanse notenboom staat symbool voor onveranderlijkheid, hoop, liefde, toverkracht, tijdloosheid en een lang leven. Het is een boom die je aan het denken zet. Over vergankelijkheid, over bestaan, de boom van ’to be or not to be’. Zo bijzonder door Goethe verwoord in zijn gedicht ‘Ginkgo biloba’.
Ik zal niet meer meemaken dat onze ginkgo getooid zal worden met een bladerrijke kroon. Daar neemt die boom zijn tijd, heel wat decennia voor. Het lijkt of de bijzonder tweelobbige bladvorm die tijd nodige heeft om zo te groeien.
Precies aan de ander kant van het tuinhek heeft de buurvrouw jaren geleden ook een ginkgo geplant. Haar boom en die van ons lijken twee geliefden, gescheiden door het schapenhek. Twee koningskinderen die elkaar niet konden krijgen, hoe lief ze elkaar ook hadden. Bomen noden tot verhalen, tot sprookjes.
Vandaag heeft een tuinman haar ginkgo omgehaald en in stukken gezaagd. De boom met zijn eeuwenoude geschiedenis beviel haar niet. Gade heeft haar nog op de rijke verhalen rond de ginkgo gewezen.
Jaren groei weg.
Er staat geen ginkgo meer in buurvrouws tuin.
Er waren eens twee ginkgo’s…
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links