Reprise

Hoe herinner je je een verjaardagsfeestje van iemand die 80 is geworden en die een partijtje heeft georganiseerd waar ruimte is voor een bijdrage in zang en woord. Er wordt gretig van die mogelijkheid gebruik gemaakt. De hoogtepunten rijgen zich aan elkaar. Gewone maar wel zeer doorleefde toespraakjes worden afgewisseld door swingende boogie-woogie muziek door de 90-jarige broer van de jarige, een oma-quiz door de kleinkinderen, herinneringen worden opgehaald en natuurlijk wordt er lang zal ze leven gezongen. Er worden verjaarsgedichtjes voorgelezen en verhalen verteld. En tussendoor zijn er hapjes, is er drank, genoeglijkheid en gezelligheid, die al startten bij de ontvangst met musette-muziek. Maar dat alles valt in het niet door de uitvoering van het licht bewerkte lied van Japie Valkhof “Diep in mijn hart”. Een vriendin van de jarig vertolkt het op aangrijpende wijze begeleid door een ander broer van de feesteling, die inderdaad uit een muzikale familie stamt. “Diep in mijn hart, kan ik niet boos zijn op jou, blijf ik je altijd trouw, zul je dat nooit vergeten. Diep in mijn hart, is er slechts een, dat ben jij, jij bent toch alles voor mij. Zul je dat nooit vergeten.” Mooie larmoyante tekst, fraai vertolkt en zacht mee geneuried door de aanwezigen,die waarschijnlijk net als ik hun eigen invulling geven aan voor wie dit liedje gezongen kan zijn. Herinneren zich hun escapades, maar weten ook: “diep in hun hart is er slechts één”.
Deze bijdrage valt zo in de smaak dat het lied gedurende het feest wel drie keer gezongen wordt, zo vaak zelfs dat het hele gezelschap het refrein inmiddels mee kan zingen. Drie keer blijkt er slechts één te zijn. Dat zijn er dan toch samen al drie; komt dichter in de buurt van de werkelijkheid?
Naast het geboden divertissement is er ook een smakelijke maaltijd in goed en aangenaam gezelschap. Serieuze en hilarische conversatie. De warmte van aangenaam gezelschap. Een mooie verjaardag. Op weg naar huis en daar in mijn bed zoemt nog steeds door mijn hoofd “diep in mijn hart“.