Ik heb mijn rijopleiding in militaire dienst genoten. Er zijn mensen die zeggen dat mijn rijstijl daar nog dagelijks getuigenis van aflegt. Kan best zijn dat ik het dubbel clutchen dat ik toen in een Nekaf-jeep leerde, nooit helemaal uit mijn gasgeefpatroon is verdwenen. Het was goed dat ik in dienst verplicht werd mijn rijbewijs te halen. Anders was het er waarschijnlijk nooit van gekomen. Maar na twee maanden opleiding en drie examens kreeg ik het blauwe papiertje, dat ik voor een paar gulden kon laten overschrijven naar een roze burgerrijbewijs. Ik herinner mij nog heel goed dat mijn examinator na het derde examen zei dat ik bij de parate troepen wel zou leren rijden. En dat is min of meer gelukt. Ik werd chauffeur bij de Gele Rijders. In dienst was het zo dat er elke dinsdagmiddag wagenonderhoud gepland stond. En ook al had je die week geen meter gereden er zou en moest onderhoud gepleegd worden. Alle moeren die vast zaten moesten nog een keer vastgedraaid worden, de accuvloeistof gecontroleerd worden, oliepeil checken en net doen of je druk was om niet bestaande mankementen op te sporen. Onderhoud was onderhoud, elke dinsdag, of je nu gereden had of niet. Je jeep, een Munga, moest, in zoverre dat bij een Munga mogelijk was, in topconditie zijn om een aanval van de vijand, toen nog het Oostblok, te weerstaan.
Ik weet niet of ik tijdens dat wekelijkse onderhoud, nu 45 jaar geleden, ooit de remlichtschakelaar heb gecheckt. Waarschijnlijk niet. Zou niet eens weten waar hij zit. Met de remlichtschakelaar van mijn huidige auto bleek iets aan de hand. Ik kreeg een brief van de importeur dat ik onverwijld naar mijn dealer moest om dat het mogelijk zo zou kunnen zijn dat mijn remlichtschakelaar niet naar behoren zou functioneren. De dealer zou hem dan vervangen. Gistermiddag is mijn remlichtschakelaar vervangen. Hij blijkt ergens onder bij het rempedaal te zitten. Of die van mij tot de gemankeerde exemplaren behoorde, ben ik vergeten te vragen. En ik vertrouw er nu maar op dat hij nu naar behoren functioneert. Het totale onderhoud heb ik uitbesteed. De dinsdagmiddagen zijn al sinds jaar en dag voor mij zelf.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links