Rekenen

Gade en ik hadden onze financieel adviseur weer eens op bezoek. Hij staat ons met raad en daad terzijde als het over geldzaken gaat. Dat is een heel gepuzzel, zeker nu de rente zo laag staat en je niet weet wat de Griekse toestanden voor de rest van Europa gaan inhouden. Als het allemaal meevalt, of liever gezegd niet tegenvalt, kan Gade ook eerder het arbeidzaam bestaan verlaten dan het ruim 67e levensjaar, dat daar nu voor staat. Zou mooi zijn als we ook nog samen een tijdje van pensioen zouden kunnen geniet. Dat alles dan natuurlijk met een in kapitalen gedrukt D.V., Deo Volente. Wie of wat dat ook moge zijn.
De adviseur raadt een paar verschuivingen aan. Iets minder sparen, iets meer beleggen, natuurlijk binnen de grenzen van het mogelijke. Niet alles op een kaart zetten, want voor je het weet word je overtroefd en storten je toekomstplannen als een kaartenhuis in elkaar. Nee, Gade en ik opereren met voorzichtige hand. We zijn Griekenland niet. Wij hebben geen Europa dat toch weer door de knieën gaat en er op rekent dat hun dikke vinger in de Griekse pap voldoende zal zijn om dit keer de boel wel op orde te krijgen. Ik hoop dat ze er op tijd achter komen dat Griekse pap links draaiende yoghurt is met een eigen smaakje.
Terug naar onze eigen sores, die dat woord eigenlijk helemaal niet verdiend. We leven aan de chocoladekant van het bestaan, onze pap is eigenlijk luchtige chocoladevla. Zeker omdat onze adviseur met een aardig voorstel rond de herziening van onze maandelijkse woonlasten komt. Scheelt toch gauw weer een slok op een borrel. Zonder terughoudendheid tekenen we het nieuwe contract. We krijgen de verzekering dat er geen kleine lettertjes zijn en er nergens adders onder het gras verscholen liggen. Gras dat nu eens groener lijkt dan bij de buren. Misschien ook aan goed advies voor Griekenland. Je hypotheken oversluiten en zo minder rente betalen. Ik kan ze zo het adres van onze adviseur geven.