Reisefieber

Ik reisde 20 x naar het Russische Pskov, was een keer of vijf in Nicaragua en een keer in Japan. En ook bezocht ik Slowakije een aantal keren. Dat was allemaal alleen nog maar voor mijn werk. En dan waren er de vakanties naar Denemarken, Engeland, Italië, Wales en Frankrijk en tripjes naar Berlijn, Rome en Barcelona. Ik herinner me niet dat ik me voor die reizen erg druk maakte. Dat zal vooral een kwestie van verdringen zijn. Want eigenlijk weet ik dat reizen mij altijd een beetje onzeker maakt. Ik ben een controlefreak in dat soort dingen. En nu op vakantie. Ook heb ik gisteravond nog even bij de bushalte de vertrektijden gecheckt. Als het klopt, en waarom zou dat niet, vertrekt de bus om 10 over half 9. Ruim op tijd voor de directe trein naar Schiphol die om 8 voor half 10 vertrekt, springers en aanrijdingen voorbehouden, om een paar minuten voor 11 aan te komen. Het vliegtuig vertrekt om 10 voor 1 en is iets over drieën in Valencia. Vandaar kunnen we met de huurauto in eigen tempo naar Denia. Alles heb ik gecontroleerd. Gade heeft op bewonderenswaardige wijze in twee kleine koffertjes al onze spulletjes gepakt en gisteren heb ik bij de ANWB nog en kaart van de omgeving gekocht en een Hoe&Wat in het Spaans, de instapkaarten heb ik al uitgedraaid en op Google earth nog een keer ons onderkomen voor de komende 10 dagen bekeken.
De reis gaat bijna beginnen. Gistermiddag nog met zoonlief geluncht voor de laatste instructies. Maar hij was vaker huisbewaarder tijdens onze afwezigheid en troostrijk gezelschap voor de kat, dus hij wist van de hoed en de rand. En in de tussentijd lijd ik in lichte mate aan Reisefieber, zoals de Duitser dat zo mooi noemt. Gade zegt dat het onverwerkte kinderangsten zijn. Ik zou niet weten welke. Ze hebben 60 jaar verstopt gezeten. Laat ze dat maar mooi blijven. Straks begin ik me zelf nog te kennen. Wie weet wat een onthutsende ontdekkingen ik zou doen. Misschien klopt het wel, dat Reisefieber oude kinderangsten zijn. Ik vlucht daar even voor weg. Naar het buitenland.