Reis

Het lijkt een gewone zondagochtend. Ik ben op tijd opgestaan, gedoucht, geschoren. Samen met Gade ontbeten , de vaatwasmachine uitgeruimd. Gade is weg, naar haar wekelijkse zwemuurtje en ik ben naar mijn werkkamer gegaan. Heb gewoontegetrouw de computer aangezet, een kopje koffie gemaakt, een plakje gemberkoek er bij gegeten. De kat heeft zij eigen plaatsje op mijn bureau ingenomen, nadat hij omstandig aangegeven heeft uitgebreid geaaid te willen worden. Kortom een gewone zondagochtend. Maar toch kriebelt er een ander gevoel. Zo dadelijk gaan Gade en ik naar de film. ‘Die andere Heimat’ van Edgar Reitz. Het moet de afronding worden van wat Gade en ik met en aan Heimat beleefd hebben. En paar winters geleden bekeken we  Heimat 1, 2 en 3. Zesenzestig uur film die ons meenamen in de geschiedenis van de familie Simon. Van 1918 tot net in 2000 trok de historie van die familie en daarmee van Duitsland aan ons voorbij. We raakten zo geboeid en raakten zo in Heimat dat we afgelopen voorjaar naar de Hunsrück trokken. Dat is de hoogvlakte tussen Rijn en Moezel waar de familie Simon en Edgar Reitz hun wortels hadden. Als pelgrims bezochten we de plaatsen waar de films waren opgenomen, Woppenroth en Gehlweiler. In dat laatste dorp zagen we nog de restanten van de aankleding van de huizen, waardoor ze er weer uitzagen als in 1840. Op sommige daken lag nog de kunstsneeuw die het dorp bij de laatste opnames in augustus 2012 een winterse aanblik moest geven. Restanten van de coulissen van  Heimat-4, terug in de tijd, als de Hunsrück getroffen wordt door hongersnood en armoede en veel bewoners wegtrekken naar Brazolië
Ik heb het gevoel dat ik op reis ga. Op reis in tijd en in plaats. Ik maak me klaar voor een tocht in het verleden, naar het midden van de 19e eeuw. Maar ook voor een tocht naar de Hunsrück, waar de namen van heel veel dorpjes op ‘bach’ eindigen. Ik ga weer op weg naar het niet bestaande  Schabbach, dat toch zo duidelijk door Reitz op de kaart is gezet.
Ik ontmoette Reitz ooit voordat ik de Heimatserie gezien had, Wat zou ik hem graag nog eens ontmoeten om hem te bedanken voor zo veel mooie uren. En nu moet ik de film nog gaan zien. Wie weet morgen meer.