Regenboog

Op weg naar de uitvaart van een vriend. Het KNMI en de ANWB hebben gewaarschuwd voor zwaar weer. Stormvlagen, harde buien. Vooral in het westen van het land. En daar zijn Gade en ik naar op weg. We vertrekken terwijl het wel bewolkt is, maar regenen doet het nog niet. Dat doet het pas voorbij Utrecht. Kledderbuien. Zoveel water dat de ruitenwissers zelfs in de hoogste stand het niet bij kunnen houden. Tot twee keer toe. Het verkeer past zich aan. We rijden met de snelheid van een begrafenisstoet. Het lijkt of we onder water rijden, zoveel nattigheid. Van boven en van beneden, opspattend van onder de banden van voorgangers en van de enkeling die toch aan het inhalen gaat met dit weer.
Als we bijna op de plaats van bestemming zijn breekt de lucht. Wolken jakkeren vanaf de Noordzee het land binnen. Vlaggen lijken van hun mast te waaien. Soms priemt de zon zijn licht fel op de natte straten. De natuur laat zich in al zijn facetten zien. Regen, storm, zon. Het lijkt een uitgezocht decor voor een uitvaart. De uitvaart van een vriend. Een vriendje van vroeger. Een vriend voor altijd. Een jaar geleden nog beklom hij de Kilimandzjaro. Nu waren er niet eens  drie maanden nodig om hem te vellen.
Het gebouw waar afscheid genomen wordt was ooit een kerk. De inrichting wijst er nog op. Alle stoelen zijn bezet. Mijn vriend stond nog in het volle leven. Werkte ondanks zijn pensioen nog gewoon door. De zaal is gevuld met collega’s, medewerkers, familie, vrienden, buren. En toespraken. Niet in alle redevoeringen herken ik mijn vriend. We waren alleen maar oude vrienden. Niks geen werkrelatie. In plaats daarvan herinneringen van meer dan 60 jaar oud, de laatste vijf, zes jaar jaarlijks opgefrist bij een etentje.
De bijeenkomst is voorbij. De gasten vormen buiten een erehaag. De lijkwagen komt voorrijden. Het stormt, het begin van regen, wat dikke druppels, maar ook de zon. Een stille rij mensen als de kist passeert en dat beeld wordt overhuifd door een regenboog, een dubbele regenboog. De mensen stoten elkaar. Ze mompelen: “Kijk, zie die regenboog.” Ik slik, een teken? Misschien dan toch…