Receptie

Enige tijd geleden had hij het mij al mondeling aangekondigd. Ik zou een uitnodiging voor zijn afscheidsreceptie krijgen. Waar ik die aan te danken had wist ik niet precies, maar hij zei dat hij mijn adres wel zou weten te vinden. Een paar weken geleden kwam de brief. Hij nam na 28 jaar afscheid als vrijwilliger van de plaatselijke betaaldvoetbalorganisatie. Ik dacht hem vooral te kennen van mijn jaarlijkse optreden de voorbije 10 jaar als spreekstalmeester bij de vlaggenparade, de opening van de internationale 4-daagse afstandsmarsen. Hij was een soort slotheer van het stadion waar dat traditiegetrouw plaatsgreep, kende alle in en outs van het complex en was de meest constante factor in dat wisselende palet van bestuurders, trainers en voetballers. Hij waakte over de grasmat, als was het zijn eigen achtertuin. Meestal bleef het bij onze jaarlijkse ontmoetingen rond die vlaggenparade. Een enkele keer nog eens door het jaar heen als ik om welke reden dan ook in het stadion moest zijn. Niet voor een voetbalwedstrijd, want dan zit ik op mijn vaste tribuneplaatsje ver weg van het gedeelte waar hij zijn domicilie had en er altijd wel een kop koffie was te scoren. Ik wist in mijn achterhoofd nog dat ik hem ook ergens anders van moest kennen, maar kon het niet meer voor de geest halen.
Tijdens de receptie werd hem terecht lof toe gezongen. De directeur zette hem uitbundig in het zonnetje en hij kreeg de gouden waarderingsspeld van de club opgespeld. Een paar weken eerder was hij ook al koninklijk onderscheiden voor zijn vele verdiensten als vrijwilliger in diverse organisaties. Met zijn dankwoord werd alles voor mij duidelijk. Hij zei dat hij een paar mensen speciaal wilde bedanken voor de prettige samenwerking. Als eerste noemde hij mijn naam en vertelde kort over onze samenwerking toen ik bij de Jeugdraad als consulent werkte en hij actief was als vrijwilliger bij het jeugdwerk in de wijk waar hij woonde. Dat was meer dan 36 jaar geleden. En om mij daarvoor te bedanken was ik uitgenodigd op zijn afscheidsreceptie. Ik voelde mij vereerd.