Ramses

Met heel veel genoegen kijken Gade en ik naar de serie over Ramses. Wel een heel erg truttig zinnetje om een stukje over Rameses Shaffy te beginnen. Shaffy verdient beter.
Moeiteloos zing ik alle liedjes uit de serie mee. En ik voel heimwee naar een tijd die ik maar ten dele mee beleefde. Ik woonde toen een jaar in Amsterdam. Maar kwam keurig elk weekend naar huis. Vooral ook omdat daar mijn toenmalige lief, nu mijn Ex, daar ook was. Ooit kreeg ik van haar een gele badstoffen pet. Precies zo een als Shaffy ook had. Badstoffen petten waren toen in de mode. Ook mijn haar had toen een Shaffy-snit. Was ook mode. Ik zat op de Akademie in Eindhoven. Mijn stagejaar was in Amsterdam. In Eindhoven zag ik Shaffy Chantant. Met Liesbeth List, Polo de Haas, Loesje Hamel. En Ramses Shaffy, uiteraard. Ze traden op in het Globe theater, dat kleine theater-en-rond in de kelder van de Stadsschouwburg, de buurman van mijn School. Vanaf dat moment hield ik van Shaffy en zijn liedjes. Vanaf het allereerste begin.
De wilde Amsterdamse weekends met zijn manifestaties op het Spui gingen aan mij voorbij. Ik vertrok vrijdags aan het eind van de middag met een tas met vuile was naar Nijmegen en kwam zondagsavonds weer terug naar mijn kleine kamertje aan de Roelof Hartstraat .
Een keer ben ik in het huis van Liesbeth List en Cees Nooteboom geweest. Dat was in dat zelfde jaar. Iemand zou terwijl zij op vakantie waren de planten daar water geven of de poes te vreten. Dat weet ik niet meer, ook niet met wie ik meeging om die werkjes te doen. Bijna 50 jaar geleden. Dan worden herinneringen soms heel erg fragmentarisch. Maar zo’n bijna vergeten bezoekje schept toch een band, zegt de romanticus in mij.
Terwijl ik dit stukje schrijf draai ik ‘Ramses II’. Nog op vinyl, Ook al bijna 50 jaar oud. Laat me maar.