Promotie

Ooit was het Nijmegen, een rijk aan… Nu is het Altijd Nijmegen. Citypromotion heet dat. Je stad op de kaart zetten. Dat doen we op allerlei manieren. De ene keer zijn we de stad met een medisch klimaat dat klinkt als een klok, dan weer wandelt de wereld in Nijmegen en zijn de 4 -daagse met de daaraan gekoppelde feest het uithangbord dat wervend moet werken. Met carnaval proberen we manhaftig Knotsenburg te zijn, maar niemand weet precies hoe dat er uit ziet. Een paar jaar geleden werd er een nieuw affiche ontdekt. Iemand was er achter gekomen dat er drie Nijmeegse jongens in de 14e eeuw hier hadden geleerd te schilderen. Telgen uit het geslacht Maelwael-Van Limburg. Ooit verbleven ze aan de Burchtstraat, op de hoek van de Stokkumstraat, waar nu een belwinkel is. Op jonge leeftijd gingen Paul, Jan en Herman naar Frankrijk waar hun familie al naam had gemaakt als begaafde kunstenaars. Dat deden zij ook en schilderde daar aan het hof van de Hertog van Berry miniaturen in twee heel fraaie getijdenboeken: Les très riches heures en Les belles heures. Juweeltjes van schilderkunst. En langzaam ontstond een cultus rond de drie broers dat uitmondde in het nu alweer 7e  Gebroeders van Limburgfestival. Bij een aantal vorige festivals was ik betrokken als spreekstalmeester bij de Bijde Incomste, een fraaie stoet, geïnspireerd op de veelheid van miniaturen die de Gebroeders schilderden, die door de stad trok. Plaatjes die tot leven kwamen, met fraai aangeklede mensen, baarlijke duivels, ganzen, paarden, ezeltjes. En precies in het half uur dat het droog was en zelfs de zon scheen trok de stoet  bij mij en mijn Russische gaste op de Grote Markt langs. Zij was ook de reden dat ik dit jaar bedankte als omroeper van dienst bij de Incomste. Je moet je gasten toch ook de nodige aandacht geven. Zij genoot ook van het ingehouden spektakel. Ik weet zeker dat minstens in een geval dit festival zijn promotionele waarde dus gehad heeft.