Proefkonijn

Vandaag zal ik een onderwerp van studie zijn. Ik zal gast zijn in een klas van het ROC. Een klas van 15-16 jarigen die mogelijk iets willen gaan doen in de ouderenzorg. Ik ben uitgenodigd door hun docente die bij mij in de straat woont. Een paar weken geleden kwamen we, ik weet niet meer hoe, aan de praat over oud zijn en vertelde ze dat ze daar in een klas van haar mee bezig was. Grappenderwijs bood ik mij als ervaringsdeskundige aan en zij ging serieus op het aanbod  in. Ik weet niet wat ik moet verwachten en ga er dan ook maar tamelijk blanco in. Als het goed is hebben ze wat vragen voor mij voorbereid. Ik van mijn kant ben benieuwd hoe zij tegen oud worden en vooral tegen oude mensen aankijken. De docente heeft mij gewaarschuwd dat de de spanningsboog van haar groep tamelijk gering is en elke gelegenheid wordt aangegrepen om de concentratie een fikse deuk te geven.
Vijftien, zestien jaar en dan nadenken over oud worden en oud zijn.Op die leeftijd heb je wel wat beters te doen, maar als je later je beroep wilt zoeken in de ouderenzorg is het toch goed daar toch even bij stil te staan.
Ik kan me van geen kanten meer herinneren of ik zelf op die leeftijd ooit druk ben geweest met het nadenken over oud zijn. Oud dat was toen iedereen boven de dertig, zoals nu iedereen onder de dertig voor mij nog een kind is. En nu vind ik het prima oud te zijn. Natuurlijk, het lijf laat het wat afweten, heeft zijn grenzen bereikt. Maar je bent tenslotte meer dan je lijf alleen. Mijn geest kan zich nog meten met elke leeftijd. Lijkt of die niet ouder wordt. Maar misschien ben ik de enige die dat denkt en zijn er ook daar onontkoombare aftakelingsverschijnselen. Ben benieuwd naar de feedback die ik mogelijk vanmiddag krijg als oude man. De oude man als proefkonijn. Mogelijk hoort u er nog van.