Prijs

Zo dadelijk gaan we op weg. Een kort weekendje. Een tijd geleden kregen we de bevestiging van onze reservering binnen: 2 personen, 1x tweepersoons Charme hotelkamer. Prijs: via uw cadeaubon (logies, ontbijt en een 3 gangen diner). Gevolg door het vriendelijke verzoek de cadeaubon mee te brengen en bij binnenkomst af te geven.
De cadeaubon heb ik ‘gewonnen’ bij aankoop van twee broeken bij mijn vaste kledingverkoper. Er was een actie, twee broeken tegen gereduceerde prijs plus ook nog een tombola met kans op een hotelovernachting met diner en ontbijt. Ik won, een overwinning waar ik niets voor hoefde te doen. Kwade tongen spreken zelfs van doorgestoken kaart en het zou mij niet verbazen als die tongen het bij het rechte eind hebben. De bon moest verzilverd worden voor 1 april aanstaande. In nauw overleg met Gade koos ik voor dit weekend. En die keuze was geen toeval. Want als we morgen in het Overijsselse hotel wakker worden zullen we elkaar feliciteren met onze 16e trouwdag. Zestien jaar getrouwd, waar blijft de tijd is de cliché-matige maar o zo terechte verzuchting die bij zo’n gebeurtenis past. 28 januari 2002, het lijkt of het gisteren was. Het was een paar weken nadat de euro was ingevoerd en een paar dagen voor dat Willem-Alexander en Maxima gingen trouwen. Het was een stormachtige dag en een kleine bruiloft zonder groot feest. Een mooie lunch met getuigen, Ex, onze kinderen en de moeder van wat toen echt mijn Gade werd. De kinderen zongen een zelf gemaakt liedje met de zinsnede: “We zijn zo gelukkig, we zijn zo tevree, we hadden één mammie en nu zijn er twee.” En ’s avonds gingen we op ‘huwelijksreis’ naar Amsterdam, waar Gade werkte. Overnachten in het hotel waar zoonlief toen nachtportier was en waar een fles champagne op ons stond te wachten waarvan wij nu nog steeds niet weten van wie die toen kwam.
En nu vieren we met onze gewonnen prijs ons 16-jarig huwelijk. Alsof dat op zich niet al hoofdprijs genoeg is.