Priesters

Meestal schakel ik na “Man bijt hond” over naar “De wereld draait door”. Gisteravond niet. De NCRV kondigde een programma aan met Jetske van den Elsen waarin zij op zoek gaat naar haar Roomse wortels. En iedereen  die mij ook maar een beetje kent weet dat ik op een vreemde manier behept ben met het katholicisme. Ik heb daar een rijke geschiedenis in, waarvan ik denk dat ik die achter mij heb gelaten, maar waarvan ik weet dat die er nooit meer helemaal uit te peuteren is. Ik zal daar steeds wat mee blijven hebben. Goede herinneringen aan meelevende prelaten en plezierige parochies en nog steeds voelbare pijn toen een andere bisschop mij zo goed als letterlijk de deur wees. En dat was allesbehalve de hemelpoort.
Van den Elsen gaat op bezoek bij de huidige pastoor van de parochie waar zij ooit gedoopt is. In die pastoor herken ik de oude hoofdaalmoezenier van de Katholieke Verkenners waar ik in de jaren 70 nauw mee heb samengewerkt. Ik was trainingsfunctionaris bij die club, waar toen grote veranderingen plaats vonden.Het was de tijd van een speelse kerk, met tal van initiatieven die nauwelijks beklijfd zijn. Een kerk waar veel mogelijk was, het experiment niet schuwde en inspirerend was. En ja, met de kennis van nu zijn daar ook andere verhalen over te vertellen. Verhalen die niet goed te praten zijn. Maar het was ook de tijd van het “aggiornamento”, het door Paus Johannes XXIII in gang gezette bij de dag brengen van de kerk. De tijd dat de verbeelding nog aan de macht leek te komen. Als ik ooit van een koude kermis ben thuis gekomen is het daarvan wel.
Jetske van den Elsen ging in Rome ook nog op bezoek bij een spullenbaas van die huidige kille kermis. Natuurlijk raakte zij ook onder de indruk van de riten bij een pauselijke audiëntie. Het koor en de pracht en de praal. Het enthousiasme van de menigte. Warmte leek het zelfs. Maar dat werd weer volledig te niet gedaan door de koele afstandelijke benadering van die Nederlandse mode-priester die in Rome resideert en die niet alleen weet hoe de wereld in elkaar steekt, maar ook de kerk en zelfs de hemel. Een priester die iedereen in de kerk kan missen behalve zichzelf. Geloof uw naam is arrogantie.