Presentatie

Natuurlijk wist ik dat het leuk zou worden, maar zo leuk, nee, dat had ik nou ook weer niet gedacht. Het was een programmaatje van niks, op de keper beschouwd. De directeur van de boekhandel opende, een praatje van een deskundige, ik las wat voor en degene die het eerste exemplaar in ontvangst nam, sprak nog wat warme woorden. Maar die ingrediënten waren meer dan genoeg voor een uiterst plezierige presentatie van mijn vertaling in het Nimweegs van ‘Opa en en Oma Pluis’. Het was druk, heel druk. En niet alleen familie en vrienden die van heinde en ver waren gekomen, gasten uit Haaksbergen, Den Bosch en Uden, maar ook heel wat mensen die op het artikel in de krant en de nieuwsbrief van de boekhandel waren afgekomen. Het was de finale van een proces dat in februari begon met het mailtje met daarin het verzoek van de uitgeverij Bornmeer om dit Nijntje-boek in het Nimweegs te vertalen. Er werden strikte eisen gesteld aan rijm en ritme en over mijn schouder moest ik een kenner van het Nimweegs laten meelezen. Ik kreeg het te vertalen boekje opgestuurd en ging aan de slag. De eerste versie in potlood onder de oorspronkelijke tekst. Ik kwam in de knoop met een stukje, waar ik geen adequaat kloppend rijm voor kon bedenken, maar daar was dan gelukkig mijn hooggeleerde meelezer die een gouden suggestie deed. Vervolgens ging de tekst naar de uitgever die nog twee opmerkingen had, die ik met bronvermelding en al weerleggen kon en ook de uiteindelijke versie hebben gehaald. De uiteindelijke versie die dus afgelopen zondag werd gepresenteerd. De boekhandel had de zaak mooi aangekleed. Nijntje straalde van alle kanten het publiek tegemoet en zelfs de koekjes waren met Nijntjesoren gebakken. Er werden stoelen bijgezet, zodat iedereen kon zitten en ‘Opao en Opoe Pluus’ werd gepresenteerd en goed ontvangen. Nijntje is van de hele wereld, maar nu ook van Nimwegen of is het Nijnmegen?