Poseren

Een week of wat geleden kreeg ik een mailtje van de Nijmeegse schilder Diederik Grootjans. Hij gaat weer bezig met een project waarin ouderen jongeren schilderen en omgekeerd. Om dat te financieren heeft hij een sponsorproject opgezet. Als tegenprestatie voor een donatie maakt hij in een uur tijd een portret van je. Als gepatenteerd ijdeltuit laat ik die kans niet aan mij voorbij gaan om weer een echte Grootjans in bezit te krijgen. Gistermiddag was mijn poseerafspraak in zijn atelier. Als ik ooit een film zou maken waarin een schildersatelier het decor zou moeten zijn, dan zou ik zijn atelier laten nabouwen. Een hoge ruimte met een glazen dak. Overal affe en en halfaffe schilderijen, de muren vol gehangen, een klein elektrisch kacheltje dat vooral symboolwaarde heeft, potten, potjes en tubes met verf, kwasten en kwastjes,  een schildersezel en twee stoelen. Een voor mij. Een voor hem.
En dan begint voor hem de schildersessie en voor mij de poseersessie. Een uur zit ik tamelijk stil en beweeg alleen mijn mond. En Diederik kijkt en kijkt. Soms een oog even dicht, dan weer een penseel recht voor zich uit houdend. Tussendoor komt een collega uit het atelier ernaast even foto’s maken van het werkproces. En we praten over kunst, over de extra lagen die er vaak in een kunstwerk zitten. Diederik moet daar weinig van hebben. Het is voor hem vooral een kwestie van het scheiden van licht en donker. En Diedreik zag dat het goed was. Ik mag pas kijken als hij vindt dat het helemaal af is. Maar dat lijkt het voor hem nooit te zijn. Er wordt afstand genomen, weer een paar haaltjes met het penseel gemaakt, weer afstand genomen.
Als ik mag kijken zie ik voor het eerst mijzelf door de ogen van een ander. Die van de schilder. Een foto is een foto is een foto. Tamelijk objectief. Een schilderij, hoe schetsmatig ook, is van een andere orde.
Het schilderijtje blijft ter afwerking nog ik het atelier. Als ik thuis aan Gade de foto laat zien van het werkje vindt ze me er 20 jaar ouder opstaan dan ik werkelijk ben. Misschien heeft de schilder meer mijn harteleeftijd gezien en getroffen, opper ik, dan mijn kalenderleeftijd. Toen ik gisteren  geschilderd werd 65 en vandaag al weer 66. Maar dat is een ander verhaal.