Pleidooi

Ik heb een mooi arbeidzaam bestaan achter mij. Ben tevreden met de banen die ik had. Zelfs op de vreselijke negen maanden als tienerwerker in het club- en buurthuiswerk waar mijn carrière eind jaren 60 van de vorige eeuw mee begon, kan ik nu met enige mildheid terugkijken. De banen die daarna kwamen leken mij allemaal op het lijf geschreven. Trainingsconsulent, cultuurambtenaar, persvoorlichter, representatiemedewerker, beleidsmedewerker internationale zaken. Sommige banen tegelijkertijd, zoveel uren per week het ene, zoveel minder uren het andere.
Als ik het allemaal nog eens over mocht doen, zou het niet veel anders hoeven. Maar ik wil het helemaal niet over doen. Het is prima zo. Maar als het toch opnieuw zou kunnen dan zijn er twee andere banen die mij ook wel wat geleken zouden hebben. Ik had dan wel danser willen worden. Daarvoor zouden wel wat lichamelijke aanpassingen noodzakelijk zijn, maar het had mij heerlijk geleken om danser te zijn. Hard werken, veel trainen en optreden. Maar het is er niet van gekomen. Het is bij kijken gebleven.
Een andere droom was om strafpleiter te zijn geworden. Om het recht zijn loop te laten hebben en zo mee te werken aan het scherp houden van de rechtsstaat, dat grote goed. Ik kon gisteren niet kijken naar de documentaire over de zaak Robert M. Ik heb hem opgenomen en zal een dezer dagen hem afspelen. Ik zag beide betrokken advocaten wel bij DWDD en kon hen alleen maar gelijk geven. Natuurlijk zijn zij op zoek naar de mazen in de wet, naar de manier waarop het Openbaar Ministerie mogelijk steken heeft laten vallen. En mogelijk had hun pleidooi kunnen leiden tot vrijspraak voor Robert M. Maar daarmee hebben zij niet gezegd dat zij de daden van M. niet verwerpelijk en letterlijk misselijkmakend zouden vinden. Zij verdedigen de dader, niet zijn daden en houden zo de rechtsstaat alert. Ja, zo’n bestaan als advocaat, dat zou mij ook wel wat geleken hebben. Het is er niet van gekomen. In een volgend leven geloof ik voorlopig nog niet, dus moet ik het doen met wat ik was en niet met wat het had kunnen zijn.