Plausibel

We zijn weer eens boos. We zijn Groot-Brittannië en nog een handjevol Europese landen, waaronder Nederland en de Verenigde Staten en boos zijn ze op Rusland. Omdat het vermoeden bestaat dat Rusland, ja zelfs Poetin persoonlijk, achter de vergiftigingsaanslag op een Russische dubbelspion en zijn dochter zit, zijn er door de regeringen van de ‘westerse’ landen Russische diplomaten uit gewezen, persona non grata verklaard. De Russen zouden elke medewerking aan verder onderzoek op deze aanslag weigeren en als straf daarvoor stuurde Engeland een aantal Russische ambassademedewerkers het land uit. Ksst, weg wezen. En niet alleen Engeland, maar ook nog wat bevriende landen volgden het Britse voorbeeld. En de toch al zo gevoelige verhouding tussen Rusland en de rest van de wereld verkilde nog meer dan dat die al was. Het lijkt weer of de staalborstels van  de internationale politiek de roest van het IJzeren Gordijn aan het weg schuren zijn, zodat dat Gordijn weer gaat glanzen als nooit te voren en de machthebbers aan beide zijden verblindt en hen alleen hun eigen gelijk laat zien.
Laat duidelijk zijn, ik vind dat het niet hoort mensen te vermoorden. De tien geboden zijn niet voor niets in steen gehouwen. Maar ik vind het ook niet van veel wijsheid getuigen om als een land een sanctie afkondigt dat een ander land, alsof er geen Brexit op handen is, daar onmiddellijk zich bij aansluit en ook diplomaten uitwijst met als argument dat het plausibel lijkt dat het land van die uit te wijzen diplomaten achter de overigens niet goed te praten aanslag zit.
Voor de zekerheid heb ik plausibel even opgezocht en op pagina 3015 van deel twee van mijn Dikke van Dale als verklaring aangetroffen: “instemming verdienend, geloofwaardig klinkend”. Nergens lees ik woorden als overtuigend en bewezen. Het gaat om vermoedens. En dat zouden plausibele redenen genoeg zijn voor deze uitwijzingsmaatregelen. Maatregelen die ongetwijfeld tot tegenmaatregelen leiden. Ik houd mijn toch al zo zwakke hart vast. Dat is een ding dat zeker is.