Patriottisme

Wilders sprak, spreekt en zal blijven spreken. In de Volkskrant van vrijdag lees ik zijn  slotwoord bij zijn proces. Citaat: “Elke dag betreed ik mijn werkplek op het Binnenhof waarJohan van Oldenbarnevelt na een politiek proces werd onthoofd. Leunend op zijn stok sprak de oude Oldenbarnevelt zijn laatste woorden tot zijn volk: ´Ik heb eerlijk en vroom gehandeld als een goed patriot´”. In diezelfde krant lees ik een opmerking van ene Roderik van Grieken, directeur van het Nederlands Debat Instituut dat je moet oppassen met dit soort vergelijkingen. Hij zegt dat je dan op de schouders van reuzen gaat staan en nog wel eens fiks de plank kunt misslaan.
Ik heb veel tijd om te lezen deze dagen en schiet dan ook al lekker op in ´De Begraafplaatsvan Praag´ van Umberto Eco. Een intrigerend boek over list en bedrog en een gecreëerde werkelijkheid door middel van vervalsingen. Soms lijkt het een schotschrift tegen joden, katholieken en vrijmetselaars. Het speelt in de 19e eeuw en de moslims en de islam lijken buiten schot te blijven. Op pagina 381 lees ik een citaat dat mij uit het hart gegrepen is. Zeker na het lezen van de ochtendkrant. Umberto Eco laat de Verteller in het boek het volgende zeggen: “Er is een vijand nodig om het volk hoop te geven. Iemand heeft ooit eens gezegd dat patriottisme het laatste toevluchtsoord is voor uitschot: wie geen morele principes heeft, schaart zich in de regel onder een vlag, en bastaarden beroepen zich altijd op de zuiverheid van hun ras. De nationale identiteit is het laatste houvast van de proletariërs. En ons identiteitsgevoel is nu eenmaal gebaseerd op haat, haat jegens degene die niet op ons lijkt.”
Ik heb een beetje vakantie. Het schrijven van een blog lijkt zich daaraan aan te passen en is dan even vooral het lezen, achterover leunen en twee teksten met elkaar in verband brengen. De woorden gaan zelf aan de slag.