Pas

Het gebeurt de laatste tijd steeds vaker. Ik ben bezig met het nieuwe pinnen en krijg dan de mededeling op het schermpje van de automaat dat de pas niet te lezen is of erger nog onbruikbaar. Ik sta bij de kassa. Voer mijn pas in. En ja, daar komt weer die mededeling. De kassière grist de kaart uit mijn handen en veegt hem over de mouw van haar tweekleurigblauwe fleece jak. “Probeert u het nu nog maar eens, meneer.” Meneer probeert het nog maar eens en krijgt nu de mededeling dat hij de magneetstrip moet laten lezen. Maar die mogelijkheid lijkt afgeplakt. Via een slinkse handbeweging van het kassameisje wordt de afplakking verwijderd en haal ik mijn pas door de sleuf. Even weer oud pinnen. Niks hoor. Ik moet de chipmogelijkheid gebruiken, zegt het schermpje. Maar dat werkte ook niet en zo lijk ik in een oneindige cirkelbeweging verstrikt te raken. Ik heb gelukkig genoeg baar geld bij me om de € 14,66 af te rekenen. De fikse rij achter mij hoor ik opgelucht ademhalen als ik mijn boodschappen in de tas stop. Bij de pinautomaat buiten probeer ik of ik geld uit de muur kan pinnen. Zonder enige moeite krijg ik het gevraagde bedrag geleverd. Ligt het nu aan mijn pas of aan de pinautomaat van de grootgrutter? Maar eerder dit weekend las in een etablissement aan het Lauwersmeer het pinapparaat mijn chip ook al niet, maar wel de magneetstrip.Ik kijk op de website van mijn bank. Met twee, drie handelingen kan ik een nieuwe pas aanvragen. Dat doe ik dan maar. Bij het nieuwe pinnen hoort ook een nieuwe pas. Ik moet er niet aan denken dat ik ergens wil pinnen, dat mijn pas geweigerd wordt en ik ook geen geld genoeg bij me heb om gewoon ouderwets te betalen met biljetten en muntjes. Dat mijn pas past en de steeds zo stimulerende mededeling “geslaagd” mij onthouden wordt.
Ik krijg een mail van mijn bank dat ik in ieder geval binnen 7 dagen een nieuwe pas thuis gestuurd krijg. Ik doe weer helemaal mee!