Parijs

Voor de terugreis is er de eerste 60-70 kilometer nog geen autoroute beschikbaar. We kringelkrangelen door het lieflijke landschap van de Morvan en de Bourgogne. Goede wegen die stuk voor stuk veel gemeen hebben met onze eigen Zevenheuvelenweg maar dan in een onafzienbaar veelvoud. In de vroegte passeren we de dorpjes die lijken te slapen, maar dat doen ze later op de dag ook nog. Soms is het of de dorpjes en stadjes alleen maar decorstukken zijn in een Franse film waar de acteurs uit zijn weggebleven. Het schiet natuurlijk wel lekker op met rijden. Ook al ben ik geen jakkeraar. We hebben de tijd aan ons zelf. We rijden richting Troyes. Zowaar een stukje snelweg is ons deel. De tomtom, die de stem van de Vlaamse Eva heeft geleend, wijst keurig de weg. Haar opvattingen stroken met de route die Gade op de grote kaart volgt. In de buurt van Troyes vragen we Eva zich te oriënteren op Reims. We zijn inmiddels van de snelweg af. De wegen worden minder kringelend, de heuvels glooiender. Dan raakt Eva ogenschijnlijk de weg kwijt. Het stratenpatroon klopt niet meer met wat zij op haar schermpje laat zien. Het wijkt danig af van de werkelijkheid. Eva bevindt zich volgens haar in een weiland, waar wij toch wel degelijk ons op een goed geplaveide straat bevinden. Frankrijk heeft kennelijk wegwerken uitgevoerd. Toeritten verbeterd, bochten afgesneden. Er doemt een toegangspoort voor de snelweg op. Péage. Op een bord lezen we met grote witte letters PARIS. Nee, we moeten niet naar Parijs. Gade is stellig in haar overtuiging. Zij heeft de kaart op schoot: “We moeten de A zoveel hebben en dit is de A niet zoveel.” We keren en laten Eva een alternatief zoeken. Na 20 minuten zijn we weer precies op de plaats waar het alternatief begon. We zien weer het grote bord met de fikse letters PARIS. Maar daaronder staat ook in even forse tekens REIMS. Stond er twintig minuten geleden natuurlijk ook al, maar soms zie je niet wat je hoort zien. Verderop zal de weg zich vertakken. Links naar Parijs, rechts naar Reims. 20 minuten omgereden. Verloren tijd? Die bestaat tijdens een vakantie niet. We zoeven de autoroute op. Eva weet vandaar de goede weg. Charleville, Luik, Maastricht, Nijmegen. We zijn weer thuis.