Pangasius

Vis is gezond. Vaak vaar ik blind op dat soort gemeenplaatsen. De verhalen er achter vergeet ik snel, zodat ik niet precies meer weet waarom het gezond is. Maar het heeft iets te maken met verzadigde en onverzadigde vetten, omega-3 en nog zo wat. Maar ook dat maakt voor mij het waarom niet veel duidelijker. En wat dus blijft hangen is dat vis gezond is. Ik vind het nog lekker ook. De combinatie van beide redenen brengen mij er dan ook toe dat ik een keer per week twee nieuwe haringen haal voor bij mijn middagboterham. Als ik het minieme viswinkeltje bij mij in de buurt (hoe kun je zoveel vis in zo weinig vierkante meters kwijt) binnenkom, weet de visboer al precies wat ik hebben wil: twee Hollandse nieuwe, zonder uitjes en met de staarten er af. Ze worden vers schoongemaakt en zo smaken ze ook. Als ik sta te wachten bekijk ik de koelvitrine. Pangasiusfilet ligt er naast kabeljauw en nog veel meer soorten vis. Door mijn visboer wordt filet consequent als file geschreven. Nu ik toch in de rij sta (klantenfilet?), bedenk ik dat ik ook vanavond wel eens vis kan eten. Maar welk recept? Thuisgekomen typ ik het woord pangasius op mijn computer. Daar leer ik dat deze vis uit Vietnam komt, stond trouwens ook op het bordje bij de visboer, en dat de vis niet geheel onomstreden is. De Mekongdelta, waar die gekweekt wordt, zou wat vervuild zijn. Maar er blijkt gelukkig ook een keurmerk voor te zijn. Ik vertrouw er op dat mijn visboer alleen maar zuiver spul koopt. Via Internet kom ik ook op een recept dat me wel aanstaat. De vis moet gestoofd worden in milde Indiase curry met ui en prei geserveerd worden met rijst met tuinerwtjes. Dat lijkt me wel wat, maar waarschijnlijk maak ik een kleine fout bij het omrekenen van het recept van 4 naar 2 personen. Als Gade thuiskomt schotel ik haar een dis voor die onvergelijkelijk “spicy” is. Het milde is teloor gegaan. Goed dat mijn pangasius uit de mogelijk wat vervuilde rivier komt. Anders had hij deze saus niet overleefd.