Pakdag

Vandaag is het pakdag. Gade zal twee kleine koffertjes pakken, waar voor de komende 3½ week onze kleren inzitten. Dat is zo onze taakverdeling. Niks geen luiheid mijnerzijds, maar pure efficiëntie. Je moet de mensen laten doen waar ze goed in zijn. Bij de voorbereidingen van een vakantie hebben we de taken stipt verdeeld. Ik maak me zenuwachtig, Gade doet het meeste werk. Maanden geleden al heeft zij een huisje geboekt, ik heb de reisroute bepaald, overtochten gereserveerd, hotels besproken. Gade pakt de koffertjes.
In de auto zal de meeste ruimet ingenomen worden door twee golftassen en een doos met boeken. Gade sleept altijd een kleine bibliotheek mee. Haar keuze is zo verantwoord dat de boeken die ik meeneem vaak ongelezen blijven, omdat zij altijd weer wat verrassende titels heeft ingeslagen, die ook mee tot het lezen ervan noden.
Uit bovenstaande is ook de inhoud van onze vakantie af te leiden. Een rustig huisje op dit maal het Engelse platteland, veel lezen, Gade maakt langere wandelingen, ik een ommetje, van tijd tot tijd een bescheiden rondje golf. De fietsen zijn ook mee. Even afwachten hoe heuvelachtig het is en zien of er dan een toertje in zit. De komende weken verblijven we in het grensgebied tussen Engeland en Wales, bij het Forest of Dean. Of ik in het huisje kan mailen en Internetten weet ik nog niet. Dat zal medebepalend zijn voor het al dan niet regelmatig verschijnen van dit dagelijkse blog. Schrijven zal wel lukken, publiceren blijft de vraag. Misschien is dat in het perfide Albion nog wel lastiger dan in Laos, waar blogneef nu het ene avontuur na het ander beleeft in de jungle, wrakke bussen, gammele kajaks. Hij bericht er dagelijks over van uit de bossen, waar je bij elke boom lijkt te kunnen inpluggen. Mijn vakantie zal beduidend rustiger worden. Niks geen gereis en getrek. Een comfortabel huisje. Op de foto’s  zag ik een cosy kamer met twee grote fauteuils. Een voor Gade, een voor mij. Weet u waar we vanaf dinsdag te vinden zijn.