Overweging voor Kerst

Het is nog volstrekt onduidelijk hoe we dit jaar Kerst zullen kunnen vieren. De maatregelen variëren van dinsdag naar dinsdag. Maximaal 30 mensen in de kerk, voor meer is er geen plaats. En de herberg, normaal op deze dag tot de laatste plaats gevuld, is gesloten. De horeca is dicht en thuis mag ik maar drie mensen ontvangen, misschien een paar meer. Ik moet denken aan die smartlap waarin een volkszanger zingt: “Voor mij zullen hier geen kaarsen branden
Ik voel mij als een kerstboom zonder piek
Ik voel me zo alleen, waar moet ik straks toch heen?
In gedachten hoor ik kerstmuziek.” Eenzame kerst, moeten we het daar dit jaar maar meedoen? Geen groots familiebezoek, geen feestelijk uiteten, geen pakjes onder de kerstboom. “Zalig Kerstfeest”, maar wat is er nu nog zalig als de ster van Bethlehem overstraald wordt door die van corona. Eenzame kerst, geen drukte. Misschien is er  daardoor wel tijd om even terug te gaan naar de eigenlijke gebeurtenis  van eind december van het jaar 0.
Ik sta voor het Maria-altaar in de kerk. De kerk is zo goed als leeg. Dat geeft ruimte, ruimte voor overdenking, ruimte voor geloof, ruimte voor vragen. Ik steek een kaarsje op. Licht voor een kwartje, waar krijg je dat nog. Ik prevel een weesgegroetje. Kan nooit geen kwaad. Mijn ogen dwalen over het immense altaarstuk en blijven hangen bij het paneeltje met de geboorte van Christus. Teruggebracht tot zijn essentie, een man, een vrouw, een kind. Niks geen drukte. Geen herder te zien, die zijn nog bij hun kudde. De drie wijzen zijn ook nog onderweg, op zoek naar een koningskind. Er is alleen dat gezin. Het kind ligt niet in een kribbe, maar in al zijn kleinheid op de slip van Maria’s mantel. Zij neigt met zachte blik naar het kind. Jozef kijkt bedachtzaam toe. Als dit Gods zoon is, peinst hij, is hij, Jozef dan Gods vader zoals zijn verloofde de Moeder Gods is?  God de Vader, hij, een timmerman uit Nazareth en lijkt dit kind op hem, lijkt hij op dat kind? Heeft hij iets van God, heeft God iets van hem?
Jozefs vraag wordt mijn vraag. Ik maak mij los van het tafereel. Sla een kruisje en loop de kerk uit.
Het is weer  Kerstmis. Anders dan andere jaren, maar toch ook weer het zelfde. De engelen zullen weer zingen van Gloria in Excelsis  Deo en ik zal weer lezen dat er in die dagen een bevel uitging van keizer Augustus dat heel het volk geteld moest worden en zo ging ook Jozef op weg…
Zalig Kerstfeest!