Overval

Begin van de avond. Telefoon. Zoonlief. Of ik er niks van merk? Er blijkt net een straatje verderop bij mij een roofoverval te zijn gepleegd op een drankwinkel, de dader moet zich nog in de buurt bevinden, heeft hij via een melding door Burgernet te horen gekregen.  Ik weet van niks, geen sirene gehoord en ook geen negroïde man met een HEMA-regenpak en een vuurwapen zien weglopen. Het signalement vermeldt ook nog dat hij tijdens de overval een bivakmuts droeg. Maar die zal hij inmiddels wel hebben afgezet. Als ik naar buiten kijk zie ik aan het eind van de straat een politiebusje staan en lopen er wat agenten rond. Later lees ik op Internet dat die “op zoek zijn naar de dader”.  Alsof die hier met bivakmuts en wapen nog rustig door de wijk zou wandelen, nagenietend van de laffe daad die hij zo juist verricht heeft. Ik neem aan dat hij de kuierlatten heeft genomen en zich uit de voeten heeft gemaakt.
Het is al de zoveelste keer dat er op minder dan een steenworp van mijn huis een overval wordt gepleegd. En dat terwijl ik toch in zo’n rustig buurtje lijk te wonen. Twee keer was het sigarenwinkeltje op de hoek de klos en ook nog een keer een modewinkeltje iets verderop. Is het toeval dat alle drie de winkeltjes eenmans-, liever gezegd eenvrouwsbedrijfjes zijn? Althans op het moment dat er een overval plaats vond, was er een dame als verkoopster aanwezig. En als dame alleen , maar ook als man, doe je weinig tegen een boef. Zeker niet als die ook nog met een mogelijk eng wapen loopt te zwaaien. Hoe hoog moet je nood zijn als je zo’n winkeltje gaat overvallen? Wat kan je buit zijn? Een paar honderd euro, een fles jenever, een doos sigaren, een zomerjurkje? En daarvoor veroorzaak je een hoop ellende en angst. Gemankeerde minkukels zijn het. Boeven.
Als het politiebusje wegrijdt bel ik mijn zoon en meld hem dat ik er verder niets van gemerkt heb. De verkoopster in de slijterij zal waarschijnlijk nog lang van haar stuk zijn.