Overspel

De verwachtingen die de titel van dit stukje mogelijk oproept, zullen naar alle waarschijnlijkheid niet bewaarheid worden. U bent gewaarschuwd.
Onze zaterdagavonden munten uit in rust en kalmte. Van tijd tot tot staan er sociale activiteiten gepland. Bezoek bij of van vrienden, soms een theaterbezoek en op een koude zaterdagavond speelt af en toe mijn voetbalclub. Maar heel vaak staat er niets gepland en verheugen Gade en ik ons op een avondje niks anders dan op ons comfortabele bankje tv te kijken.
Voor mij begint de avond op 19.00 uur. Ik ben lichtelijk verslaafd aan ‘Nederland zingt’. Vraag mij niet waarom, maar ik wil dat halfuurtje samenzang niet missen. Het meest geniet ik van de teksten, waarin veel letters vanwege het metrum en de zingbaarheid vervangen zijn door apostrofs: “Als g’in uw stam’lend …” Maar ook het orgelspel, hoe meer registers open hoe beter. Ik geniet ervan. Aan Gade is dat programma niet besteed. Zij zit aan de ander kant van de kamer en koestert zich in de warmte van de kachel en leest. Intussen begint ‘Blauw Bloed’. Ook dit programma is zeer aan mij besteed. Ik heb wat met koningshuizen. Misschien omdat ik ook in sprookjes geloof. Ik kan heerlijk meezwijmelen met de royalty. Kinderachtig? Misschien wel, maar dat beschouw ik dan als een compliment. Het is ook het moment dat Gade langzaam de tv-kant van de kamer opzoekt. “Ik ben altijd benieuwd wat voor jurkjes ze aan hebben”, is haar doorzichtige rechtvaardiging.
En dan is het hoog tijd voor ‘Downtown Abbey’ dat we al een aantal jaren trouw volgen. Engelse glorie, die langzaam aan het vergaan is. Je ziet het craquelé in de façade van traditie en gewoonte toenemen en je weet dat de standenmaatschappij aan het afbrokkelen. Goed, de participatiemaatschappij is nog ver weg, maar lijkt toch onontkoombaar. Gade en ik genieten. Dan is het tijd voor koffie of thee en tot slot dompelen wij ons onder in ‘Overspel’. Het eerste jaar hebben wij het gemist, maar nu genieten wij van de trage avonturen van meisje Hoeks en Ramsey Nasr.
Ik weet, het zijn zaterdagavonden van niks. Maar ik zou ze niet willen missen