Overleven

Vandaag 19 jaar geleden overleed mijn jongste broer. Hij werd, ik heb het opgezocht, 25.702 dagen oud. 70 en nog een beetje. Ik ben vandaag 25.696 dagen oud. Dat is ook 70 en een beetje. Nog 6 dagen en dan heb ik hem overleefd. Cijfers zeggen natuurlijk niks, maar toch heb ik er een gevoel bij. Wat voor een gevoel kan ik eigenlijk niet omschrijven. Het voelt alsof ik hem heb ingehaald, of tenminste ga inhalen. Niet te voorbarig met dit soort mededelingen, het is nog geen 5 mei. Dat duurt nog een kleine week en je moet de goden niet verzoeken.
Ik had nog een broer. Die is maar 19.571 dagen oud geworden, 53 en een beetje. Die heb ik dus al met meer dan 6.000 dagen overleefd. Die broer was 49 toen hij een hartinfarct kreeg. Ik was net zo oud toen mij dat overkwam. Ik ben niet eg bijgelovig en ik vier mijn verjaardagen meestal tamelijk uitbundig, met kaas en worst en eten en veel vrienden. Maar mijn drieënvijftigste verjaardag heb ik niet uitbundig gevierd. Eerst maar een zien of ik de vierenvijftig haalde. Dat is gelukt.
Mijn volgende ijkpunt na 5 mei wordt de leeftijd van mijn vader. Die is eeuwen geleden geboren. 19 november 1891 en hij leefde 27.838 dagen. De snelle rekenaar weet dat hij ruim 76 jaar werd. Dat lijkt me een mooi nieuw streefpunt. Nog weer ruim 2.700 dagen te gaan, dat is toch mooi de moeite waard.
Ja, ik weet dondersgoed dat ik uur noch dag ken, maar ik vind het toch aardig om mij met dit soort niets voorstellende berekeningen bezig te houden. En ik weet ook wel dat dat geen el aan mijn leven toevoegt. Maar toch. Het blijft goed je ergens op te richten. Op 11 maart 2022 zal ik ook mijn vader overleefd hebben. Noteer dat vast in je agenda, want mocht het DV zo ver komen dan zal ik op die vrijdag een borrel aanbieden en toosten op mij en mijn vader!