Overboord

Omdat ik grote delen van de dag in bed doorbreng word ik van uur tot uur op de hoogte gehouden van de ontwikkelingen in de wereld. Ik doezel wel regelmatig weg, maag en darmen zijn nog veel actieve dan ik zelf ben, maar toch word ik geregeld geïnformeerd via de wekkerradio, die nu veel meer uren dienst doet dan gewoonlijk. Veel van dat nieuws gaat het ene oor in en gaat door het andere verloren in het kussen waar dat andere op ligt. China heeft in een paar dagen tijd een karretje op de achterkant van de maan gezet en ik volg een onbenullige discussie of de maan eigenlijk wel een achterkant heeft en dat je zou moeten spreken van de donkere kant van de maan of beter nog de onzichtbare kant van de maan.De deskundigen worden het niet eens. Het grootste nieuws is echter het overboord slaan van een fiks aantal zeecontainers ten noorden van de Wadden. Sommigen zijn in hun geheel aangespoeld, anderen zijn opengebarsten en de stranden overdekt met onbruikbare flatscreens, little pony-spullen en Ikea-meubilair en giftig peroxide. Binnen de kortste keren hebben de omroepen op elk eiland een verslaggever gestationeerd. Die vertellen dezelfde verhalen, interviewen de burgemeester en spreken een eilander die druk is met het mee opruimen in de ijdele hoop iets waardevols aan te treffen. Opeens blijkt iedere inwoners van Vlieland, Ameland of Terschelling het ware juttersbloed in zich te hebben en ooit al voor de zekerheid een SUV te hebben aangeschaft waarmee door het brede strand geploegd kan worden. En iedereen is begaan met het lot van de Noordpool die nog wel eens jaren lang bedreigd kan worden door deze scheepsramp.
Zo’n ramp brengt als vanzelfsprekend veel eensgezindheid bij de eilandbewoners naar boven. Dat is mooi, heel mooi, maar als ik eilander was zou ik het ook niet onaardig vinden een aardig souvenir er aan over te houden.