Ouderendag

Het is afgelopen zaterdag helemaal aan mij voorbij gegaan. Het was ook zulk mooi weer en dan nog het plezierige zonovergoten huwelijk dat ik die middag sloot. Dat alles liet weinig tijd om mij ook nog bezig te houden met andere dingen. En nu, een paar dagen later kom ik erachter dat daar toch alle reden voor was. Twee zaken die van hogerhand verordonneerd waren. Door de UNESCO en door de Verenigde Naties. Toch niet de minste instanties. De eerste had 1 oktober tot Internationale Muziekdag uitgeroepen en de VN had besloten dat deze dag Internationale Dag van de Ouderen was. Voor mij zou het dus dubbel feest geweest zijn. Want ik zing regelmatig en ben oud. Althans dat vind ik zelf. Ik vind 65 oud en ieder die mij dat weerspreekt: hij zwijge. En dat geleuter van “je bent zo oud als je je voelt” wil ik ook niet horen. Ik heb het vaste idee namelijk dat ik nooit zo oud wordt als ik mij voel. Maar Wereldouderendag is dus volledig aan mij voorbij gegaan. En dat terwijl op 14 december 1990 de Algemene Vergadering van de VN resolutie 45/106 aannam die 1 oktober tot Internationale Dag van de Ouderen bestempelde. Nu kun je je afvragen of zo’n vergadering niets beters te doen heeft, maar het is ook mooi eens een besluit van hen te zien dat niet door een veto of intrinsieke onuitvoerbaarheid getroffen wordt.
Nu barst het het hele jaar door van de bijzondere dagen. Dankbaar gegeven voor een dagelijkse-stukjesschrijver. Neemt niet weg dat ik vind dat op zaterdag mij toch iemand had moeten feliciteren met een aan mij gewijde dag. Niemand. Ook dochterlief die zondag op bezoek kwam zei niet: “Pap, nog van harte met je Internationale Ouderdag gisteren.” Het bleef ijzig stil, maar gelukkig verdroot het mij niet, want ik kwam pas vandaag achter het bestaan van deze dag.
En vandaag is het Wereld Habitatdag, voor het streven naar steden zonder sloppenwijken. Dat die dag samenvalt met het vieren van het Leids Ontzet zal wel puur toeval zijn.