Otofoto

Voor mij had het het woord van het jaar mogen worden. Otofoto, die prachtige bewerking door Koos van Kooten van het toch zo Engelse selphie of schrijf je dat als selfie. Geen van beide schrijfwijzen wordt door mijn spellingcontrole als juist herkend. Otofoto trouwens ook niet, maar hoeveel mooier vind ik dat niet. En het is zo geschreven ook nog een palindroom.
Ik vierde gisteren mijn verjaardag en met mij nog zo’n kleine dertig gasten. Vrienden en familie, althans wat daar nog van over is. Veel gebabbel, zoals dat hoort op zo’n dag. Hoogtepunt was de voortreffelijke maaltijd die Gade voor al die gasten bereid had. Een meer dan smakelijke zuurkoolschotel, die gretig aftrek vond. Prachtig cliché, maar letter voor letter waar.
Tot mijn grote verrassing, al had ik wel een beetje op gerekend, is ook mijn peetzoon uit het midden  van het land van de partij. Ik weet niet of het zijn idee was, maar we gaan aan het otofoto’s maken. Ik word dan wel 68, maar ik ga met mijn tijd mee. Wat Obama kan bij de herdenkingsbijeenkomst van  Mandela, dat kan ik ook op mijn verjaardag. Ik maak een fraaie otofoto van oompeet, zoals hij mij nog steeds noemt, en peetzoon. Hij maakt er met zijn toestel ook een. Tussenstand: die ik heb gemaakt wordt 23x geliked op facebook. De otofoto die hij maakte haalt 11 likes. Ik maak ook een otofoto met Anna en zet die ook op facebook. Goed voor 32 likes en ruim 15 andere reacties. Tel daar nog eens de meer dan 60 facebookfelicitaties die ik in de loop van de dag kreeg dan kreeg deze verjaardag een bijzonder digitaal randje. Dat de wereld steeds digitaler wordt en daarmee ook steeds meer open en afluister- en afkijkbaar is ook te zien aan het aantal kerstkaarten dat ik tot nu toe kreeg. Een handjevol vergeleken met andere jaren en in een fiks aantal gevallen vervangen door een al dan niet gefotoshopte otofoto met daarop de beste wensen.
Het tijdsbeeld van nu: een otofoto. Het wachten is nu op de groepsotofoto. Ideetje voor mijn verjaardag volgend jaar.