Vandaag is het de 156e geboortedag van Oscar Wilde. En ik ben op Oscar Wilde. Voor de niet-kenner: Oscar Wilde is een in Dublin geboren dichter en “wit” (een bijna onvertaalbaar woord. Ad rem, geestig, gevat, snedig iemand, maar dat dan in een laat-victoriaanse context, komt nog het meest in de buurt) die deel uit maakte van de Londense society. Hij schreef toneelstukken, gedichten, sprookjes en een roman “Het portret van Dorian Gray”. Hij werd veroordeeld tot 2 jaar gevangenisstraf wegens homoseksualiteit en stierf op 30 november 1900 in Parijs. Met deze korte omschrijving doe ik hem grotelijks tekort. Ooit werd ik door hem gebiologeerd via een Britse tv-serie over de actrice Lily Langtry, waarin Wilde door de acteur Peter Egan gestalte kreeg. Sinds die tijd, eind jaren ’70, ben ik in Wilde. Las tal van biografieën, zag films waarin zijn leven en processen nagespeeld werden, liep langs zijn woning in de Londense Titestreet, was in het hotel in de Parijse Rue des Beaux Arts waar hij stierf, dwaalde door het Magdalen College in Oxford waar hij studeerde. En elke keer als ik in Parijs ben bezoek ik zijn graf op Père Lachaise en leg er een roos neer. De laatste keer zag ik dat zijn graf bezoedeld was met honderden lipafdrukken. Ik ben niet de enige die door Wilde gefascineerd is. En ik leende de lippenstift van mijn vrouw en als het grafmonument niet gereinigd is, staat mijn afdruk er ook bij.
Waar komt mijn fascinatie vandaan? Het begon met Peter Egan, een in alle opzichten mooie acteur. Maar het werd meer. Vooral hoe Wilde door zijn status als society-figuur dacht onaantastbaar te zijn. Hij kreeg voor zijn veroordeling de kans naar Frankrijk uit te wijken, maar liet die hautain of verdoofd, wie zal het zeggen, lopen. Ik waardeer zijn aforismen en geniet van zijn sprookjes. Maar meer nog is mij dat leven van hem lief, van gevierd tot geslagen, van rijk tot arm. De dag voor hij stierf werd hij katholiek. Een van laatste, mogelijk apocriefe uitspraken: “I am dying beyond my means.”
In mijn werkkamer staat zijn foto. Vandaag brandt er een kaarsje bij.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links