Ik heb van alles last. Benen, pezen, het hart. Het functioneert allemaal niet naar behoren. Lopen gaat moeizaam. Dat heet ook wel gewoon ouder worden. Voor de een gaat dat met wat meer ongemakken gepaard dan voor de ander. Daar kun je je dan wel over beklagen, maar dat helpt nauwelijks. Zelfs de opluchting die dat klagen zou kunnen bieden is maar van korte duur. Het is misschien vreemd, het lijf laat het wat afweten, maar met mij gaat het prima. Het lijkt of de geest ook zonder het lichaam kan. Dat het geen onverbrekelijke twee-eenheid is, maar afzonderlijk van elkaar zijn eigen kwaliteitsbeleving kan hebben. Een gezonde geest hoeft niet altijd in een gezond lichaam te huizen. En het omgekeerde zal , zoals bij een goede stelling het geval is, dan ook wel waar zijn. Een gezond lichaam kan zonder bezwaar de drager van een verrotte geest zijn. Dat lijkt me overigens een gevaarlijker combinatie. Ik heb toch het liefst te doen met gezonde geesten, wat de kwaliteit van hun lichamen ook is.
Ik merk dat ik een serieuze inleiding aan het schrijven ben op een door mij wat luchtiger bedoeld verhaal. Ik wilde het namelijk hebben over de oranjekoorts en dat ik ondanks de kwalen en kwaaltjes die mijn deel zijn daar weinig last meer van heb. Het is of ik in de loop der jaren daar overheen gegroeid ben. Zoals je ook over hooikoorts heen kunt groeien. Ik heb nauwelijks meer last van oranjekoorts. Misschien komt het omdat ik de eerste wedstrijd van het Nederlandse elftal niet gezien heb. Ik was op een mooi feest in België, weliswaar net over de grens, maar toch in het buitenland. De wedstrijd ging aan mij voorbij. Ver in het feest zoemde de uitslag voorbij. Meer niet. En die had nauwelijks invloed op het feest.
Misschien wordt het morgen anders als we samen met wat buren naar Nederland-Australië gaan kijken. Ter voorbereiding kreeg ik van de overbuurvrouw al een oranje T-shirt met daarop een wervende tekst voor de praktijk waar zij werkt. Ik heb dat shirt goed zichtbaar voor de buitenwereld opgehangen. Om toch een beetje in de stemming te komen. Van koorts is in het geheel geen sprake, misschien een ietsiepietsie verhoging. Voorlopig voel ik me nog prima.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links
Wederom een leuk stukje Jan! Het T-shirt hangt daar mooi voor het raam!
Ik ben benieuwd hoe het shirt je staat morgen. En je weet het he: “met Fysiotherapie Schaijk sta je nooit buitenspel”.