Oranjekoorts

Ik heb van alles last. Benen, pezen, het hart. Het functioneert allemaal niet naar behoren. Lopen gaat moeizaam. Dat heet ook wel gewoon ouder worden. Voor de een gaat dat met wat meer ongemakken gepaard dan voor de ander. Daar kun je je dan wel over beklagen, maar dat helpt nauwelijks. Zelfs de opluchting die dat klagen zou kunnen bieden is maar van korte duur. Het is misschien vreemd, het lijf laat het wat afweten, maar met mij gaat het prima.  Het lijkt of de geest ook zonder het lichaam kan. Dat het geen onverbrekelijke twee-eenheid is, maar afzonderlijk van elkaar zijn eigen kwaliteitsbeleving kan hebben. Een gezonde geest hoeft niet altijd in een gezond lichaam te huizen. En het omgekeerde zal , zoals bij een goede stelling het geval is, dan ook wel waar zijn. Een gezond lichaam kan zonder bezwaar de drager van een verrotte geest zijn. Dat lijkt me overigens een gevaarlijker combinatie. Ik heb toch het liefst te doen met gezonde geesten, wat de kwaliteit van hun lichamen ook is.
Ik merk dat ik een serieuze inleiding aan het schrijven ben op een door mij wat luchtiger bedoeld verhaal. Ik wilde het namelijk hebben over de oranjekoorts en dat ik ondanks de kwalen en kwaaltjes die mijn deel zijn daar weinig last meer van heb. Het is of ik in de loop der jaren daar overheen gegroeid ben. Zoals je ook over hooikoorts heen kunt groeien. Ik heb nauwelijks meer last van oranjekoorts. Misschien komt het omdat ik de eerste wedstrijd van het Nederlandse elftal niet gezien heb. Ik was op een mooi feest in België, weliswaar net over de grens, maar toch in het buitenland. De wedstrijd ging aan mij voorbij. Ver in het feest zoemde de uitslag voorbij. Meer niet. En die had nauwelijks invloed op het feest.
Misschien wordt het morgen anders als we samen met wat buren naar Nederland-Australië gaan kijken. Ter voorbereiding kreeg ik van de overbuurvrouw al een oranje T-shirt met daarop een wervende tekst voor de praktijk waar zij werkt. Ik heb dat shirt goed zichtbaar voor de buitenwereld opgehangen. Om toch een beetje in de stemming te komen. Van koorts is in het geheel geen sprake, misschien een ietsiepietsie verhoging. Voorlopig voel ik me nog prima.

1 reacties op Oranjekoorts

  1. Femke schreef:

    Wederom een leuk stukje Jan! Het T-shirt hangt daar mooi voor het raam!
    Ik ben benieuwd hoe het shirt je staat morgen. En je weet het he: “met Fysiotherapie Schaijk sta je nooit buitenspel”.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *