Optocht

Ik ben een warm voorstander van optochten. Maar helaas, er zijn nauwelijks optochten meer. Een keer per jaar is er nog een carnavalsoptocht, maar dan heb je het wel gehad. En natuurlijk zijn er dan nog demonstraties. Maar die bedoel ik niet. Nee, ik bedoel een optocht, gewoon een optocht. Niet voor het ene of tegen het andere, of erger nog voor het andere en tegen het ene. Vroeger had je nog de Mariaomdracht of de sacramentsprocessie. Dat ware mooie optochten. Al ging de Mariaomdracht natuurlijk wel erg om Maria. Nee, de sacramentsprocessie die kwam nog het meest in de buurt bij wat ik gisteren meemaakte.
Gade en ik waren uitgenodigd voor de feestelijke viering van een jubileum van een reisbureau. De afsluiting vierden ze met een programma in de Stevenskerk. Die viering werd voorafgegaan door een optocht. Op een boot, de Zeester, kwam een koor en een muziekgezelschap aangevaren. Gade en ik stonden op de kade en wij maakte samen een dansje toen het schip langsvoer. Van het schip klonk een applausje. Er werd afgemeerd en achter de muziek aan liepen we van de kade omhoog naar de kerk. Een bonte stoet mensen, een stoet bonte mensen. En daar op de hobbelige stenen van de straten in de benedenstad wist ik het zeker. Er zou vaker een optocht gehouden moeten worden. Achter de muziek aan. In de stoet werd ook een uit wilgentenen gevlochten boot meegedragen. Het was als het baldakijn uit de sacramentsprocessie. Ook zo’n tocht om niks, van nergens naar hier. En om je heen alleen maar blije mensen die meetrokken en welwillend werden gadegeslagen door andere mensen die uit het raam hingen, omdat ze muziek hoorden aankomen.
Het was lang geleden dat ik in een optocht meeliep. De grote demonstraties in Amsterdam en Den Haag, daar was ik bij geweest. Die gingen ergens over. Ooit had ik in matrozenpakje in een sacramentsprocessie meegelopen met een bord in mijn hand waarop in sierletters “O Jezus” stond als deel van een zin die ik mij niet meer kan herinneren. Maar op een zonnige zondagmiddag in een optocht zo maar achter de muziek aan had ik nog nooit eerder gedaan. En met Gade dansen op de kademuur trouwens ook niet. Er is nog een wereld te ontdekken.