Opslag

Ik krijg een brief van het ABP, het Algemeen Burgerlijk Pensioenfonds. Nu krijg ik daar zelden of nooit brieven meer van. Hooguit een melding per email dat er een berichtje voor mij klaar staat. Er moet dus wel wat aan de hand zijn. Het onderwerp van de brief is ‘uw ouderdomspensioen’. Als ik dat lees voel ik me altijd weer heel erg oud. Ouderdom. Gek woord. De tegenhanger ‘jongerdom’ bestaat niet. Laat staan dat er een pensioen voor bestaat of het zou kinderbijslag moeten zijn. Terug naar de brief. Die begint met de voor mij raadselachtige zin: “Van de SVB ontvingen wij bericht dat het inkomen van uw partner is gewijzigd. Dit heeft gevolgen voor uw ABP-pensioen.” Er komt direct een aantal vragen in mij op. Wat de SVB is, weet ik nog wel maar dat Gade bij de Sociale VerzekeringsBank  een inkomen genoot was mij geheel en al onbekend. Later zal blijken haar ook. En nu zou dat inkomen gewijzigd zijn. Ik neem ook maar aan mijn ouderdomspensioen het zelfde is als het ABP-pensioen. Ik vind dat laatste toch wat verhullender en daardoor sympathieker klinken. De mens is niet altijd bij transparantie gebaat.
In de brief volgt dan een uitleg, waar ik, toch redelijk geschoold en belezen, weinig van begrijp. De brief eindigt met de geruststellende mededeling dat als ik nog vragen heb ik kan bellen met de Klantenservice. Met een hoofdletter. Dat doe ik dan maar. Ik wil toch weten of Gade een bijbaantje bij de SVB heeft.
Het aardige is als je met het ABP belt je altijd iemand aan de lijn krijgt met een zangerig Limburgs accent. Dat maakt zelfs het slechtste bericht wat dragelijk. Maar in dit geval is er geen slecht nieuws. Het gaat om een toelage, die het SVB niet meer uitkeert, maar nu door het ABP wordt overgenomen. Of zoiets. Ik zal u de details besparen, vooral ook omdat die mij ontschoten zijn. Maar het komt er op neer dat ik per maand  ruim 2 euro meer krijg! Ik bedank de mevrouw uitbundig en deel haar mee dat ik mij zelf onmiddellijk op een cappuccino zal trakteren, maar dat ik daarvoor 20 cent tekort kom en deze verhoging mij zo de schuldhulpverlening indrijft. De mevrouw van het ABP vindt dat erg leuk moet er heel hard om lachen. Vrolijk volkje:  “Och mijnheer, u bent me er eentje. Als u weer eens een vraag hebt, mag u mij graag weer bellen.” Lachend verbreekt zij de verbinding. En ik heb opslag.