Opleuken

Er bestaan zaken waarvan gevonden wordt dat ze niet genoeg aan zich zelf hebben. Dat is wel een heel cryptisch zinnetje voor de vroege zondagochtend. Er lijkt een bijkans onstuitbare behoefte te bestaan om leuke dingen nog leuker te maken. Om zaken op te pimpen. Het lijkt dan dat het altijd maar groter, mooier, leuker, spannender moet. Dan lijkt het of iets niet goed is zoals het is. Er moet wat bij verzonnen worden. Soms pakt dat heel goed uit. Dan word je oprecht verrast door de toevoeging die een extra dimensie geeft aan het geheel. Er een nieuw licht opwerpt en je kijk wezenlijk verandert.
Maar het kan ook gruwelijk mis lopen. Ik was gisteren bij de opening van de Vierdaagse. Niet van de mars zelf, maar van de start van het werk van de meer dan driehonderd vrijwilligers die bij dat feestje, wat zeg ik wereld feest, immaterieel cultureel erfgoed zelfs, betrokken zijn. Die vrijwilligers verzamelen zich daartoe in De Vereeniging. Het genoegen samen weer aan een plezierige klus te gaan werken spat van de bijeenkomst af. De vergadering wordt toegesproken door de marsleider. Enthousiasmerend en met enige humor. Op plechtige wijze wordt stil gestaan bij degene die ons het afgelopen jaar ontvallen zijn. Dat gebeurt net zo sereen als ik het hier nu opschrijf. Dan worden de nieuwelingen met name genoemd en verwelkomd en de jubilarissen gehuldigd. Een korte bijeenkomst, waar verdere niets mis mee is en die afgesloten wordt met het zingen van het Vierdaagse-lied. Ooit heeft iemand verzonnen dat het opgeleukt moet worden en werd er een entertainer ingehuurd die dan ook nog mag zijn kunstje mag doen. Eerlijk is eerlijk dat pakte in de afgelopen jaren soms verrassend uit. Maar gisteren bij de opening van de 98e Vierdaagse liep het op de meest gruwelijke wijze mis. Terwijl de zaal na de traditionele maar daarom niet minder plezierige plichtplegingen verlangde naar de barbecue en het praten, kletsen en lachen met elkaar, moest we nog naar een hemeltergend stukje , ja wat was het eigenlijk, entertainment, cabaret, publieksparticipatie kijken, zonder enige humor, spanning of vertier. Zonde van de tijd.
Vaak hebben dingen genoeg aan zich zelf, aan de ontmoeting met elkaar, het samen babbelen, lachen, genieten. Iets moet wel van een heel hoog gehalte zijn om dat nog leuker te maken. En dat lukt lang niet altijd.