Opium

Er dreigt een einde aan een tijdperk te komen. Nee, niet nu het 2012 is geworden en er alom te lezen valt dat volgens een normaal zeer betrouwbare Mayakalender op 21 december de wereld zal vergaan. Mooie datum. Ik moet hem niet vergeten.Een dag later zal ik, onvoorziene omstandigheden voorbehouden, mijn 67e verjaardag vieren. Dus niet meer. De boodschappen voor het gebruikelijke feestje zal ik, mocht het allemaal niet doorgaan en we toch gewoon  verder leven, pas de ochtend van de 22e inkopen. Want het zou toch zonde zijn als het einde der tijden zou komen met een uitpuilende voedselkast waar de kaasblokjes en leverworstschijfjes tevergeefs liggen te wachten op de feestgangers die niet meer zullen komen. En de flessen drank niet meer geopend zullen worden om op mij te klinken, maar een dag te voren al in scherven zijn gevallen als gevolg van het Mayaanse Armageddon, dat plaats zal vinden als de winter begint. Eindelijk eens een koude winter.
Maar dat is niet de reden dat ik het eind van een tijdperk voorzie. Dat ligt veel dichterbij en is veel trivialer. Al sinds de introductie gebruik ik Opium pour Hommes Après Rasage van Yves Saint Laurent.  Voor het eerst kocht ik dat halverwege de jaren negentig van de vorige eeuw op een veerboot naar Engeland. Samen met Gade zocht ik het geurtje uit en sindsdien is het mijn merk. Na elke scheerbeurt gebruikte ik het en zelfs de dagen dat ik mij niet schoor sprenkelde ik een weinig op mijn kaken. De laatste tijd was het al wat moeilijker om het te kopen. Een enkele keer moest het besteld worden en bij twee plaatselijke parfumerieën kreeg ik te horen dat het niet meer bestond. Het werd niet meer geproduceerd. En gisteren, de laatste dag van het jaar, werd dat in mijn geliefde Gorssel bevestigd. Einde van een tijdperk. Ik moet op zoek naar een nieuwe geur. In ieder geval tot 21 december en ik weet ook al wat ik dan voor mijn verjaardag vraag.