Enige tijd geleden heb ik de wereld al laten weten dat wij zonnepanelen hebben. Kirrend van vreugde kan ik nu op mijn computer bijhouden hoeveel de opbrengst is, hoeveel kilowatt er al aan het net geleverd is. Ja, de omvormer stuurt zelfs een fijnmazige matrix door naar mijn computer die constant laat zien hoe hard de zon geschenen heeft. Ik hoef de deur niet meer uit om van de zon te genieten!
Een enkeling probeert mijn enthousiasme te temperen door op te merken dat het jaren duurt voordat ik echt ga verdienen. “En vergeet ook niet wat de productie van de panelen aan CO2 en energie gekost heeft”, wordt mij dan ook nog toegevoegd. Het lijkt of men mij persoonlijk verantwoordelijk wil maken voor Chinese productieprocessen.
Ik krijg ook veel positieve reacties. Zo van dat de ander er ook al een tijdje over aan het denken is en dat los van de financiële opbrengst er ook nog ideële overwegingen zijn.
Mijn computer leert mij dat ik tot op dit ogenblik na vijfenhalve dag zonnenpanelen al 4,42 kilo CO2-emissie heb bespaard, 0,01 boom heb geplant en 34,13 gloeilamp brandend heb gehouden. En dat terwijl de zon in de herfst en winter steeds minder gaat schijnen. Wat zal dat over een half jaar niet geven. Mijn meter zal als een idioot achterwaarts draaien en mijn stroomleverancier zal mij geld gaan betalen. Ik wordt mijn producent! Ik verdien niet alleen, maar draag ook nog bij aan het milieu. Mijn geluksgevoel kent geen grenzen. In financieel opzicht geeft mijn computer aan dat ik tot op dit moment al maar liefst € 2,68 verdiend heb. Het bedrag dat staat voor bijna 11 kWh!.
Natuurlijk heeft een medaille een keerzijde. Zonnepanelen leveren niet alleen op. Ze verbruiken ook stroom. In ieder geval de omvormer en het apparaatje dat de gegevens doorstuurt naar het Internet. Maar kom op, per saldo brengt het op. En die opbrengst is nu, een paar zinnen verder, al opgelopen tot € 2,71!