Oorlogsverslaggever

Nog voor ik het ‘breaking news’ over de aanslagen in Brussel had ik telefonisch contact met de ‘Diabeteswinkel’. Ik had wat spullen nodig en de juffrouw aan de andere kant van de lijn probeerde mij ook een nieuwe glucosemeter aan te praten, waar dan ook weer nieuwe strips voor nodig waren. Maar mijn meter functioneert nog naar behoren en ik heb nog een fikse voorraad strips die daar bij horen. Zij blijft nog even aandringen, maar ik laat mij niet overtuigen. De functies die op die nieuwe meter zouden zitten heb ik voorlopige niet nodig. Ik hoor wat teleurstelling in haar stem als zij mij verder een goede dag wenst. Nu dacht ik altijd dat deze centralisatie van voorzieningenverstrekking bedoeld was om de kosten voor de gezondheidszorg in te perken, maar steeds als ik iets bestel wordt ik gewezen op een product dat ik eigenlijk niet nodig heb, maar volgens hen het aanschaffen waard is. En daar had ik vanochtend in dit blog verder over willen fulmineren. Want als ik de radio aan doe hoor ik van de aanslag op het Brusselse vliegveld Zaventem. Ik ga nog wel zwemmen, het is tenslotte dinsdagochtend, maar de aanslag blijft mij bezig houden. Het geweld komt steeds dichterbij en ik hoor, terwijl ik weer thuis aan het tikken ben, met een oor de persconferentie van de premier en hoor van de verhoogde bewaking van de grote treinstations en Schiphol. Maar ook de internationale stations, waaronder Arnhem, krijgen extra bewaking. Dat is het station waar Gade dagelijks gebruik van maakt. Nu maak ik me nog niet echt zorg, maar Brussel is maar twee uur rijden en daar wordt iedereen gevraagd vandaag binnen te blijven.
Ik had eigenlijk nooit gedacht dat het ooit zo ver zou komen. Ik was wat dat betreft mogelijk veel te naïef. Of misschien wel te hoopvol. Ooit vroegen mensen zich af of het hier in Nijmegen oorlog was. Tijdens de Vierdaagse en dat viel dus wel mee. Nu vraag ik mij af wordt het hier oorlog? En word ik van een simpele blogger een oorlogsverslaggever omdat het er steeds meer op gaat lijken?