Oorlog

Ik was lichting 68-4. Er was nog dienstplicht in Nederland en ik moest op voor mijn nummer. Bij de parate troepen diende ik bij de 11e Afdeling Rijdende Artillerie, de Gele Rijders. Wat zitten er veel bijna vergeten woorden in deze eerste zinnen: lichting, dienstplicht, nummer, parate troepen. Ik zat dus in dienst. Ruim een jaar, tijd die nu nog meetelt voor mijn pensioen. En in Hare Majesteits wapenrok hielp ik ons land verdedigen. Vaag herinner ik mij nog dat ene weekend dat er paniek was, verloven werden ingetrokken, voertuigen afgetankt klaar stonden en de manschappen (weer zo’n woord) geconsigneerd werden. De USSR dreigde Hongarije of zoiets, maar na het weekend was de dreiging voorbij of verkeerd ingeschat en vervielen wij weer in het mateloze bestaan van wekelijks auto-onderhoud, ook al had je geen meter gereden.  En oorlog kwam er niet. De vijand wist immers dat ik in het leger zat! Die keek wel uit.
En nu is het wel oorlog. Je kunt geen krant opslaan, geen tv aanzetten of de ‘war on internet’ stroomt je tegemoet. Hele websites worden lamgelegd. Mastercard en Visa onbereikbaar. Erger nog leek het dat Sarah Palin volstrekt ontoegankelijk was en dat ministeries op zwart gingen. Van Nieuwkerk kirt elke avond in DWDD meer opgewonden over het onheil dat op ons afkomt. We moeten in andere dimensies gaan denken. En deze oorlog wordt geleid door een Haagse generaal van 16 jaar. Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst, maar wat voor toekomst heeft die jeugd.
Toen ik in dienst zat had ik een UZI als wapen. Bij het wachtlopen kreeg je twee kogels mee om de vileine vijand buiten de deur te houden. Maar in deze oorlog helpt een kogel niet. Ik heb net een Galaxy van Samsung aangeschaft en ook nog een klein laptopje. En verder heeft de gade nog een laptop en hebben we een ‘gewone’ computer. Ik heb geen flauw benul of dat ons nu kwetsbaarder of weerbaarder maakt. Misschien toch maar voor de zekerheid in de kelder wat extra aansluitingen laten maken.