Ondernemer

Ik heb niets, maar dan ook niets van een ondernemer in me. Nou verkeer ik in de gelukkige omstandigheid dat ik ook niet meer hoef te ondernemen, ik hoef helemaal niets te ondernemen. Elke maand storten vadertje Staat en het pensioenfonds samen een bedragje op mijn rekening en daar kan ik van leven. Weliswaar worden die bedragen al jarenlang niet geïndexeerd, zodat ik met het stijgen der prijzen en duurdere ziektekostenverzekering en verhoogde eigen bijdrage steeds minder ga verdienen, of beter gezegd uitbetaald krijg. Maar al met al zul je mij niet horen klagen.
Mijn zoon, waar ik vanmiddag op de koffie ben geweest, is zzp’er. Verdient zijn brood als muzikant en doet her en der wat met computers en ICT. Vraag mij niet wat precies, ik ben al lang blij dat ik steeds weer de ‘enter’ knop kan vinden. Zoon is dus een kleine ondernemer. Ik zou niet weten van wie hij dat heeft want in mijn directe familie zijn ondernemers maar dun gezaaid. De muzikaliteit heeft hij zonder twijfel van zijn moeder. Zoon is nu met een nieuw project bezig. Hij is zeer handig op de computer en heeft nu wat spullen aangeschaft waarmee hij T-shirts kan bedrukken met unieke teksten en afbeeldingen. Hij is daar nu mee aan het oefenen om straks daar mogelijk wat meer mee te kunnen gaan doen. De inschrijving bij de Kamer van Koophandel is aangepast en hij kan wat dat betreft aan de  slag. Ik mag als proefklant dienen en ik draag nu een shirt met daarop in fiere letters RLFS. Dat zou voor hem een mooie merknaam zijn, maar voorlopig draag ik het enige  en echte proefexemplaar. Ik zie ook hoe hij bezig is afbeeldingen zo te manipuleren dat ze uiteindelijk op een shirt terecht komen. Voor mij is het niet te volgen, ik doe ook niet echt een poging, probeer alleen niet te veel in de weg te lopen. Of zijn project gaat slagen? Als ondernemer, heb ik gehoord, moet je risico durven lopen. Daarom ben ik het nooit geworden.