Onderhoud

Hoe onderhoud je vriendschappen? Hoeveel vriendschappen kan een mens aan? Wanneer noem je iemand een vriend? Ik schreef er al vaker over, want het woord ‘vriend’ is een van de meest voorkomende zelfstandige naamwoorden in mijn blogs. Waarschijnlijke reden is dat het bezoek aan en gesprekken met vrienden en vriendinnen vaak de aanleiding zijn om een stukje te schrijven.
Vriendschappen vragen tijd. Vragen, niet kosten tijd. Tegen de tijd dat je vindt dat ze tijd kosten, moet je je afvragen hoeveel de vriendschap je nog waard is. Soms ebt een vriendschap langzaam weg. Je ziet elkaar minder, spreekt elkaar minder en langzaam aan verbleekt de vriendschap. Wordt een herinnering aan hoe mooi, leuk, aangenaam, diepgaand of plezierig oppervlakkig het allemaal ooit eens was.  En dan zijn er vriendschappen waarin de tijd ophoudt te bestaan. Op het moment dat je elkaar weer ziet of spreekt maakt het niet uit of de laatste keer een week of 30 jaar geleden was. Het is alsof de ander alleen maar even weg is geweest om iets te pakken, dat hij je graag wilde laten zien. Ik probeer geregeld tijd te steken in ontmoetingen met vrienden, iets af te spreken. Een kop koffie, een lunch, samen eten en dan weer even doorpraten. Niet altijd de diepte in, maar weten dat je er nog voor elkaar bent. Vriendschap is toch gewoon een vorm van houden van.
Gistermiddag lunchte ik weer eens met een goede vriendin. Zij heeft het druk, dus samen een avond uit eten, daar is geen tijd voor. We concluderen allebei dat het wel erg lang geleden was dat we elkaar gezien en gesproken hadden. Ze was nog even op mijn verjaardag langs geweest, maar in die drukte spreek je elkaar niet of nauwelijks en om de korte dialoog:  “Van harte gefeliciteerd” “Ja, dank je wel” nu een goed gesprek te noemen gaat me te ver. Het was te lang geleden, maar het gesprek werd gewoon voortgezet waar het meer dan een half jaar geleden stopte. Dat is echte vriendschap, houden van.