Omweg

We hebben koffie gedronken in de stad. Gade raadt mij aan een andere bushalte te nemen dan die waar ik gebruikelijk op stap om weer thuis te komen. “Die is dichterbij, hoef je niet zo ver te lopen.” Zij leeft van harte mee met mijn minder wordende loopvermogen en ik stiefel met mijn schuifelpas naar de door haar aangerade halte. Op dat plein stoppen bijna alle buslijnen die Nijmegen rijk is, wordt dus even zoeken welk busperron ik moet hebben. Ik vind het en wacht. Er komt een meisje naar me toe: “Weet u waar lijn 5 stopt?” Ik wijs haar naar de halte die het vermoedelijk wel eens zou kunnen zijn. Ik wacht, nog steeds geen bus. Ik herinner mij vaag dat ik ooit deze halte ook pakte en dat die op zaterdagen verplaatst was naar waar ik nu voor dat meisje lijn 5 vermoedde. Bij die halte staat zij nog te wachten.Ik groet haar en zeg dat ik hoop dat lijn 8 hier ook stopt. “Er staat geen lijn 8 op het bordje, meneer.” Haar lijn 5 komt er aan. Ik heb haar goed gewezen. Maar waar stopt dan vandaag mijn lijn 8? Er stopt een ander bus. Ik vraag de chauffeur waar lijn 8 stopt. “Vandaag niet hier meneer, het is zaterdag en dan ligt voor lijn 8 deze halte er uit. U moet naar het station of de schouwburg, daar stopt hij wel.” Ik vraag of zijn bus naar het station gaat. “Zo goed als, meneer, ik stop onder bij de Tunnelweg, dan nog even omhoog lopen naar het station.” Ik check in en twee haltes verder weer uit. Loop het steile voetpad naar omhoog en wacht op mijn lijn 8. De zaterdagroute laat het plein midden in de stad links liggen, rijdt met een boog over de Waalkade rond het centrum. Een bijna toeristische route. Het water in de rivier staat laag, op de bankjes langs de rivier zitten mensen te genieten van het uitzicht. Ik vanuit de bus. Het maakt de omweg en het extra lopen meer dan de moeite waard.