Omfloerst

De Symfonie Funèbre et Triomphale van Berlioz staat op het programma van het concert in het kader van ‘Hrfstwnd’. Dit is een project dat musici van Het Gelders Orkest samenbrengt met de top van Gelderse amateurblazers en wordt georganiseerd door de stichting waar Gade haar brood verdient. Het concert is op de vroege zondagmiddag in De Vereeniging en zij wil daar even haar gezicht laten zien en ik ga graag met haar mee. 80 blazers, ondersteunt door imposant slagwerk, dat wil ik niet missen. Twee trommels zijn, zoals het bij een begrafenis hoort, omfloerst. Wat een prachtig woord. Het gebeurt vaker dat er woorden zijn die mij ten diepste ontroeren. Omfloerst is zeker een van de koplopers. Het is zo’n woord waarvan alleen het horen of lezen bij mij het gemoed doet volschieten. De droefheid druipt er van af. Tijdens het concert wordt dat gevoel alleen nog maar verstrekt door het sonore, ingehouden tromgeroffel. Ver weg, alsof de dode voor wie getrommeld wordt al niet meer te bereiken is. Geluid uit een andere dimensie. Een omfloerste trom. Ik realiseer me dat ik niet eens weet wat floers is. Omfloerst wel, dat is met een donkere lap behangen van een trom. En ik ken de uitdrukking met een omfloerste stem spreken. Floers blijkt een bepaalde stof te zijn, vaak bij rouwkleding gedragen, een donkere sluier. Past dus geheel en al bij de stemming die het woord omfloerst bij mij oproept.
Ik moet ook denken aan ‘The funeral blues’ van W.H Auden. De eerst strofe:
‘Stop all the clocks, cut of the telephone,
Prevent the dog from barking with a juice bone,
Silence the pianos and with muffled drum
Bring out the coffin, let the mourners come.’
En daar is die weer, die omfloerste trom, met zijn gedempt geluid. Die zondagmiddag klinkt hij menigvoud in de triomfantelijke rouwsymfonie. Ingehouden, een diep donker geluid. Bode van een droeve gelatenheid.
Na het concert wacht ons nog een stralende zondagmiddag, die heel in de verte toch ook een schijn van floers met zich draagt. De bladeren kleuren zich al voor de herfstwind. Maar nu het is prachtig buiten. Zeker ook omdat ik Gade op de laatste hole ternauwernood versla.