Door onze woongeschiedenis hadden Gade en ik in de loop der jaren een kleine verzameling hypotheken opgebouwd. Ooit kocht ik het bovenhuis (1), twee jaar later kocht Gade het benedenhuis (2), toen ging er wat verbouwd worden en kreeg Gade een 2e hypotheek (3) en toen er een nieuwe keuken moest komen namen Gade en ik samen een hypotheek op beide panden (4). Kan ook zijn dat die laatste hypotheek alleen op het onderpand was. Vervolgens kwam er vrij recent een financieel adviseur in ons leven en die sprak: “Zo kunnen we het niet laten.” En hij rekende ons een en ander voor, bemiddelde en zo zaten Gade en ik gisteren bij de notaris. Het pand is zoals een notarissenpand er uit moet zien. Grandeur en chique. Onze notaris heeft vaker voor ons iets gedaan, koopakte, testament, huwelijkse voorwaarden. Dus een deel van het chique pand hebben we meebetaald. De ontvangst is allerhartelijkst. De voorbereidingen heb ik gevoerd met de notarisklerk. Een woord dat ik vind passen in Dickens’ verhalen. Maar deze klerk heeft niets van een schrale man in een te ruim zittende pandjesjas staand aan een katheder. Deze klerk is een mevrouw. De notaris een heer. Vanuit de jarenlange relatie tutoyeren we elkaar. In het uurtje dat we bij hem zijn krijgen we uitleg over het verschil tussen een hypotheek en een lening, de rol van de notaris en hoe lastig het golfspel soms toch wel kan zijn. We paraferen heel wat pagina’s, tekenen her en der een akte of overeenkomst en bij een terloopse opmerking van mij blijkt er in de akte nog een aanvulling nodig. De klerk aan het werk. De notaris en wij babbelen. Nee, geen tweede kopje koffie meer. Gade en ik paraferen weer een aantal pagina’s en tekenen nogmaals een akte. De notaris en zijn klerk begeleiden ons tot de voordeur. Ik druk in het voorbijgaan nog even de hand van mijn echtscheidingsadvocaat van meer dan 20 jaar geleden en stel hem voor aan Gade. Zo lijkt de geschiedenis weer helemaal rond. En met 1 in plaats van 4 hypotheken verlaten we het pand. Die ene staat op naam van Gade en mij. Dat geeft een plezierig gevoel, zo samen op een akte.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links