Niets

Ik ben een trouwe kijker van ‘Dit was het nieuws’. Deze week was de 250e uitzending, die eigenlijk toch de 252e was. Telfoutje. Sinds het eind van de vorige eeuw is Harm Edens de presentator die met zijn panelleden en gasten schuin tegen het nieuws aankijkt. In al die jaren is het programma nauwelijks van opzet verandert. De panelleden wisselden, Harm Edens bleef.
Vanochtend keek een van huidige panelleden op de radio terug op de uitzending van de dag tevoren. Jan-Jaap van der Wal beklaagde zich over het feit dat er de laatste tijd helemaal niets leek te gebeuren. Dat er geen nieuws meer was behalve dat ene, nu al zo goed al een jaar allesoverheersende  nieuws over het virus en meer nog wat de gevolgen van dat virus zijn. Dat zorgde ervoor dat alles zo verandert was. En met hem betreurde ik dat het zo mensonterend was dat we niemand meer mochten ontvangen, spontane bezoekjes uit den boze zijn. Ja, een persoon per huishouden per dag. Dat is net zoveel als Robinson op zijn op Vrijdag na verder lege eiland tegenkwam. Lang geleden leerde ik al dat een mens pas mens werd in de bevestiging door de ander. Als dit een gefundeerd betoog was zou ik nu in een voetnoot verwijzen naar Terruwe, Kwant of Buber over wie ik leerde van pater Martinianus. En die ander, die mij mens maakt, was er dan niet maximaal.eentje per dag. Die ontmoeting met anderen, zo noodzakelijk voor het bestaan, zorgden er voor dat er iets gebeurde. Dat er verhalen werden verteld over wat je gebeurde en dat jij gebeurde. Van der Wal betoogt dat we nu vooral terugvallen op anekdotes, steeds weer herhaalde anekdotes omdat er zo weinig momenten nog zijn dat er iets nieuws, iets verrassends gebeurt.
Maar wat kan er ook gebeuren als je thuis moet werken en daar niemand meer ziet? Niets dus. En wat als je na 21:00 uur de deur niet meer uit mag en het sporadische bezoek op tijd weer weg moet om niet te laat weer thuis te zijn. Helemaal niets dus.
Eigenlijk had ik het willen hebben over mijn ontmoeting met Harm Edens, een anekdotisch verhaal. Maar dat komt nog wel ooit. Misschien.