Nicht

Ik heb een nicht in Frankrijk. Zij woont daar met haar vrouw op een van de mooiste plekjes in de Dordogne op een heuvel met 360° uitzicht, twee honden en een zwembad met jacuzzi. Van daaruit werkt ze ook voor haar Nederlandse klanten en maakt wondermooie ontwerpen. Ze woont een boogscheut van het vliegveld, dus in een vloek en een zucht is ze in Nederland. Eens in de zoveel tijd maakt ze die trip voor overleg met haar opdrachtgevers en ook om familie en vrienden te bezoeken. Ze weet dat ze dan altijd bij ons kan logeren, maar om ons niet lastig te willen vallen, -grote onzin-, koos ze nu voor een verblijf in een anoniem B&B-onderkomen een paar straten verderop. Ons contact blijft dan ook beperkt tot een genoeglijk koffiebezoek. Gade en ik spreken haar streng toe. Volgende keer logeer ze bij ons. Het is veel te gezellig om Nicht op bezoek te hebben, van elkaar te horen en te zien en te voelen hoe goed het is familie te hebben.
Op mijn bureau zwerft al jarenlang een brief die Nicht ooit aan haar tante, mijn zus schreef. Na het overlijden van mijn zus kwam die brief, vraag niet meer hoe, in mijn bezit. Het was een brief die Nicht tientallen jaren geleden schreef. Een openhartig schrijven over wat haar toen intens bezighield en dat zij in die brief van 23 kantjes van zich afschreef aan haar tante. Familie heb je niet voor niets. Ik vroeg destijds toen ik de brief in bezit kreeg, aan Nicht wat met de brief te doen en ook of ik hem mocht lezen. Dat mocht en daarna moest ik hem maar wegdoen. Voor haar was het een brief van te lang geleden, van toen, die niets meer met het nu van vandaag van doen had. Ik las hem. Een document humain waarvan ik het meeste weer vergeten ben. Maar wegdoen dat lukt me niet. En zo bleef hij strak dicht gevouwen liggen, ergens op mijn bureau. Tot gisteren. Ik vertelde dat ik die brief nog steeds had. Zij wist zeker dat ze hem niet meer wilde lezen. “Zullen we hem verbranden?” Dat vond ze een goed idee. Het was bijna een ritueel. Ik legde de brief in de kachel en stak hem aan. Heel even felle vlammen. Een geschiedenis ging in rook op. We gaven elkaar een stevige pakkerd. Het is goed familie te hebben.