Nar

Ik grasduinde in  wat oude paperassen. Ooit in een ver verleden ben ik bezig geweest met mijn stamboom en kwam daar ook de moeder van mijn vader tegen. Zij werd  in 1856 geboren als Petronella de Wilt. Die naam staat ook zo in haar trouwakte en in de geboorteakte van mijn vader. Maar op het bidprentje van haar jonggestorven man Theo Roelofs in 1905 wordt zij vermeld als Petronella de Wildt. Er is dus een d bijgekomen. Nu is een bidprentje geen officieel papier, maar dat is het trouwboekje van het huwelijk van mijn vader en moeder wel. En ook daar wordt zij De Wildt genoemd. Misschien is dat wel de verdienste van haar leven, een d erbij gesmokkeld.
Nog bonter maakt mijn bloedeigen moeder het in deze. Geen kwaad woord over het goede mens. Integendeel. Maar qua naamgeving heeft zij er een potje van gemaakt. Op haar geboorteakte staan haar beide voornamen in een mooi statig handschrift door de ambtenaar van de burgerlijke stand neergepend: Berdina Hendrika. In haar trouwboekje uit 1925 staan haar namen als Bernardina Hendrika vermeld! En ook in mijn eigen geboorteakte heet zij zo: Bernardina. En ook als mijn vader in 1968 overlijdt blijkt hij getrouwd geweest te zijn met Bernardina. Het is een geruststellende gedachte dat mijn moeder en de vrouw van mijn vader dezelfde persoon zijn geweest. Ik heb ook nog haar laatste paspoort, afgegeven in 1969. En daar heet ze weer Berdina en is de nar verdwenen. Maar op mijn huwelijksakte uit 1970 heet zij weer even vrolijk Bernardina. Als zij in 1981 overlijdt  heeft ze haar geboortenaam terug: Berdina.  De naam die ook op haar gemeentelijke stamkaart staat. Waarom zij door diezelfde overheid dan bij haar trouwen, mijn geboorte en het overlijden van haar man, mijn vader Bernardina is genoemd?  Omdat ze zichzelf zo noemde?
Ik heb nu nog een probleempje. Ik heb mijn dochter naar haar oma vernoemd in haar tweede naam. Bernardine. Ik ga dat toch maar niet veranderen in Berdine. Die toevoeging nar heeft wel wat.