Ik moet oppassen in dit blog niet al mijn kruit te verschieten. Een paar weken geleden werd ik gebeld door de voorzitter van de Nijmeegse Stichting voor Kamermuziek. Tot voor een paar jaar was ik samen met Gade een trouw bezoeker van de door deze stichting georganiseerde concerten. Samen met zo’n 1.000 anderen had ik een abonnement. Er was geen goede reden om niet meer te gaan, maar soms lopen de dingen nu eenmaal zo. En nu belde de voorzitter. Hij vroeg mij of ik bij een concert de naklank wilde verzorgen. Ik had geen flauwe notie wat de naklank was. Hij legde het mij uit. Het is een nabeschouwing die op de website van de Stichting wordt geplaatst en of ik dat een keer wilde doen. Dat wilde ik wel, al gaat mijn muziekkennis niet verder dan wat ik er in een programmaboekje over lees. Ik heb nooit geleerd een instrument te bespelen. Mijn enige actieve muzikale ervaring is zingen en zelfs dat mag nauwelijks naam hebben. Een paar jaar Mannenkoor en lessen op de Lindenberg. Dat is het dan wel. Maar dat voorbehoud gemaakt hebbende bleek dat voor de voorzitter geen enkele reden zijn uitnodiging niet te handhaven.
Het concert was gisteravond. Een strijkkwartet van wereldklasse. Ter voorbereiding luister ik ’s middags via You Tube al naar het programma dat ik ’s avonds zal horen. Haas, Britten en Brahms. Het grote verschil tussen de middag en de avond is de klank. Wat een verschil tussen het wat armzalige geluid uit de speakertjes van mijn computer of de warmte van de klank in de concertzaal. En bovendien zijn er ’s avonds ook al die mensen die van een concert niet alleen een muzikaal maar ook een sociaal gebeuren maken.
Ik luister naar de inleiding, die mij boven de pet gaat. Mijn muzikale kennis is te gering om alles te begrijpen wat de inleider vertelt. Toch helpt het bij het luisteren. Ik herken een paar van zijn opmerkingen. Maar muziek is voor mij geen kennis, maar genieten. Genieten is ook de nazit, waarin ik ook praat met de leden van het kwartet. Daar over uitweiden bewaar ik voor wat ik voor de naklank ga schrijven. Dat is over een paar dagen te lezen op de website van de stichting.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links