Miezerig

Miezerig bijv.naamw. Uitspraak: [‘mizərəx] wat weinig indruk maakt en klein is. Voorbeeld: `een miezerig mannetje`. Antoniem: indrukwekkend. Synoniem:  armzalig.
Voor de zekerheid heb ik het toch maar even opgezocht, maar ik had het toch wel goed. Ik wist wat ‘miezerig’ betekende, zeker in deze context. Maar ik werd er niet vrolijk van toen ik op Politiek 24 naar de algemene beschouwingen keek. Misschien moet je algemene beschouwingen als een eigennaam wel met hoofdletters schrijven, maar de opening van dit jaar liet hen alle waardigheid verliezen, dus weg met de hoofdletters.
Er was een tijd dat ik trots was op ons land. Op de wellevendheid die zelfs bij de grootste politieke meningsverschillen toch in acht werd genomen. Dat het spel werd gespeeld zoals het hoorde en de regels in acht werden genomen. Maar die trots is voorbij. Natuurlijk is het nog niet zover dat politici in de Kamer met elkaar op de vuist gaan, zoals dat her en der in verre en exotische landen wel eens gebeurt. Maar schelden mag. Geen Kamervoorzitter die ingrijpt. Die treedt alleen maar op als Pechtold de ministers bij name noemt. Dat mag niet van de Voorzitter. Zij moeten aangesproken worden op hun functie. Minister van Woningbouw of Minister-president. Niks geen minister Blok of  minister Rutte. De voorzitter leert ons dat het om hun functie gaat, ze blijken hier niet als mens te zitten. Zo houdt zij de zaken zuiver.
Dat blijkt niet te gelden voor de Kamerleden onderling. Die mogen wel als mens aangesproken worden. En ongestraft mag een geachte collega betiteld worden als een ‘miezerig en hypocriet mannetje’. Er is geen voorzitter die dan ingrijpt. Ik zou het wel verfrissend hebben gevonden als zij gezegd zou hebben wat wij als kinderen elkaar toevoegden als we uitgescholden werden. Op zich leek het een zwak verweer, maar soms was het wel effectief als je als uitgescholdene de schelder antwoordde met “Wat je zegt bent je zelf!” In de confrontatie Wilders vs. Pechthold was de laatste dan heel dicht bij de waarheid geweest.